Yazı yazmak için okyanus sahillerine giden bir yazar,
sabaha karşı danseder gibi hareketler yapan birini görür.
Biraz yaklaşınca bir gencin, sahile vuran deniz yılldızlarını birer birer alıp,
okyanusa fırlattığını farkeder. Genç adama yaklaşır ve sorar.
- Neden bu deniz yıldızlarını okyanusa atıyorsun?
Genç adam şöyle cevap verir:
- Birazdan güneş yükselip sular çekilecek.Onları suya atmazsam ölecekler
Bunun üzerine yazar:
- Kilometrelerce sahil, binlerce deniz yıldızı var. Bunların hepsini nasıl kurtaracaksın? Ne farkeder ki der.
Genç adam eğilip yerden bir deniz yıldızı daha alır, okyanusa fırlatır.
- Onun için fark etti ama...
KESİK KANATLI KRALİÇELER
Sara George
Fransız Devrimi şimdiye kadar böyle anlatılmadı.
Arıların dünyasına ilgi duyan kör bir adam ve onun gözleri olan bir uşak (belki de bir mürit)... Arı kovanının ruhunu anlamaya yönelik yapılan gözlemlerden, deneylerden yola çıkılarak yazılan bir günlüğün satır aralarına gizlenmiş aşk, iktidar oyunları ve vahşet...
‘Kesik Kanatlı Kraliçeler’de, Fransız Devrimi günlerinde halkla iktidar arasında yaşananlar, neredeyse aynı paralelde seyreden arılara ait gizemli, zaman zaman ürkütücü ve şaşırtıcı dünyadan yansıtılıyor.
Biri Fransa’nın, diğeri oğulun, mutlak gücü elinde tutan iki ana kraliçesi anlatılıyor bu romanda; elbette işçiler ve ölüme mahkûm erkekler de. Kraliçe arı oğula öncülük ediyor, Antoinette Fransız Devrimi’ni ateşliyor; biri deney uğruna kanatlarından, diğeri sözleri yüzünden canından oluyor. Kanlı, uzun iktidar mücadelelerinin ortasında kalan zeki ve zalim kraliçelerin ne ilki ne de sonuncusu onlar; ölüme gönderilen kesik kanatlı kraliçeler yalnızca...
Tahsin Yücel son romanı ‘Yalan’da, toplumumuzda benzerlerine rastladığımız bir kahraman yaratmıştı. Yusuf Aksu, yalan üzerine kurulmuş bir itibarın sahibiydi. Bir arkadaşının dil üzerine bir teorisini, onun ölümüyle birlikte sahiplenmiş, bu sayede az bulunur bir şöhretin ve itibarın sahibi olmuştu. Ama suçlu o muydu burada? Toplum ‘birilerini yüceltme’ hastalığının kaynağı değil miydi? Benzer bir durum Tahsin Yücel’in yeni romanı ‘Kumru ile Kumru’da da var. Tahsin Yücel yeni romanıyla da, ülkemize hiç bakılmamış açılardan bakmaya devam ediyor.
İstanbul’un denize yakın mahallelerinden birinde yaşayan bir kapıcı ailesi: İri yarı Pehlivan, sessiz ve tuhaf Kumru ve çocukları Sultan ile Hakan. Kumru, Pehlivan ile görücü usulü evlendirilmiş, büyük şehre yollanmıştır. Başta ısınamamıştır kocasına. Ama daha sonra onu sevmiş, zaten çocukları da olmuştur...
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=11558
‘Kumru ile Kumru’ eşyalaşmanın sonunun bulunmadığını çok çarpıcı bir dille anlatıyor. Kumru, köyünden çıkıp şehirde yaşadığı hâlde uzun süre bu eşyalaşmanın farkında olmamıştır. Ama buzdolabı ile başlayan tutsaklık başka eşyalarla sürer. Bir ara kapıcı dairesinin bahçesine çıkan Kumru, kızı Sultan’ı da yanına alarak bahçedeki nar ağacının altına gider ve ‘Seni unuttuk, kusura bakma’ der. Romanın en güzel, en etkileyici sahnelerinden biridir bu. Gerçekte, bugün toplumumuzda yaşanan çözülmenin açıklaması da burada gizlidir; eşyalaşma, kişiliksizleşme, Kumru’ya evini köydeki ailesini yıllarca anımsatmış olan nar ağacının unutulması ile başlamıştır.