MENDİLSİZİM......
Çocukluk günlerimin mavisi
Hiç vurmadı yüreğime,
Sensizliğin siyah beyaz ezikliği
ve eksik gölgenin altındaki
kimsesizliğimi bildim Anne....
İçimde hâla yokluğunun karanlığı
Yüreğim gözyaşlarıma gebe,
Mendilsizim....ağlayamam Anne.
Korkularım yaralı bir yelken
kendi yalnızlığımın denizinde,
Sen hiç yoktun ki Anne
Sensizlikti benim olan
ve hep sıcak kanıyor içimde yaram...
Tutabilseydim hıdırellez ellerinden
İçime çekebilseydim cennet kokunu
Belki şimdi bir yara gibi
Hissetmezdim yokluğunu.
Acılarımı bir ayaz vakti
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=100775
Çocuk gözlerimde saklamayı öğrendim ya;
Ogünden beri üşüyorum
Biliyor musun Anne....