Can özüm, iki gözüm
Bu siiri sana yaziyorum.
Bin fitne-fesadla dolsa da sagim, solum
Gönlündür yolum.
Belki de ugruna ölecegim ama...
Seni kimselere vermeyecegim!

Üzerime gelse de yedi basli,
Agzindan od püsküren ejdarhalar
Askimiz siper olacak bana.
Sen, Kaf daginin ardina saklanan,
Kizil elma olsan bile...
Anka kusunun kanatlarinda sana gelecegim.
Kara koç beyaz koçla,
Melekler seytanlarla savasacak.
Beni atsalar da en derin kuyulara
Gerseler de diri-diri çarmihlara,
Meydan okuyacagim ayriliklara.
Hasretinle çile daglarini asacak,
Yine seni sevdigimi söyleyecegim
Seni kimselere vermeyecegim!

Yüregimdesin,
Sana gelmemek için...
Kesseler bacaklarimi,
Kirsalar kollarimi,
Baglayamazlar yollarimi.
Sürüm-sürüm sürünsem de,
Sana kavusmadan ölmeyecegim.
Ahdim olsun, andim olsun can özüm,
Seni kimselere vermeyecegim!

Biliyorsun,
Gözyaslarina dayanamam,
Ayrilik salanlar kahrolsun,
Yerle yeksan olsunlar.
Bu benim gerçegim…
Yalniz seni sevdim.
Yalniz seni sevecegim.
Yasayamam sensiz!
Bekle beni…
Demirden çariklar giyecek,
Dünyanin ta öbür ucunda olsan da,
Sana gelecegim.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=82977
Hani bir sözümüz vardi:
-“Pes etmek, yorulmak, vazgeçmek yok…”
Sen benimsin, ben seninim.
Sevdamizin yolunda,
Ölmek varsa ölecegim ama...
Seni kimselere vermeyecegim