Ben seni hangi vakit sevmistim, sen biliyormusun...Ne zaman sana evet
demistim...Ne zaman yuregimin en guzel yerini isgal etmistin... Ne zaman
elini tuttum ben senin... Ne zaman sIki sIkiya sarildim boynuna.. Ne zaman
ozlemle, hasretle opucukler kondurdum yanaklarina...Soylermisin ne kadar
oldu birbirimizden ayrilali....
Ne kadar kisa surse de seninle olan beraberligim, sen benim ayrilmaz bir
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=41981
parcamdin..Butun ilkleri yasatan sendin..Ama hic istemedigim bir ilki de
yasadim sende...Ayriligin acisini da tattim. Bu kadar cok severken seni
ayrilik yuregimi darmadagin etti bir anda... Icimde kapanmayacak yaralar
acti... Unutmak zor oldu...Senden bana kalan hatiralarini yuregimden
cikarip
atmak cok zor oldu...Herseye ragmen yuregimde kalici olmasini istedigim bir
varliktin benim icin... Ama olmadi, senin yuregin beni yasatamadi
icinde..Hep yanimda kalacagini zannettim... Elimi tutup birakmayacagini
sanmistim..Olene kadar yanimda olacagini zannettim hep ben... Gozlerimin
icinin guldugu, aski yuregimin derinlerinde hissettigim o pembe renkli
gunler ve o gunleri yasadigima mutluyum su anda... Bir zamanlar bana bakan
gozlerinle simdi baskasina bakiyorsun belkide..
Benim sevdam, sen bana iyi gelmiyorsun...Yuregime acilarini birakip
gidiyorsun hep, mutlulugu da ekiyorsun ama, bir denizkopugu gibi akan sular
alip goturuyor mutlulugumu ...Ama her seye ragmen hayatta olmak, nefes
almak
acilara ragmen yasamak guzel... Olsun bu yurek belki bir gun olurda unutur
birakip gidenleri.. Elbet bir gun gelir, yuregim misafir
getirmez...Inaniyor
um ki bir gun sevgi geldigi zaman yuregimde kalci olacak.. Acilara katlanan
yuregim bir gun mutlulugu da bulacak...Cok seven bir yurek cikacak elbette
karsima...Bu defa yuregim gulecek hep ta derinlerde…