GELİR



Pervane dediğin, cerağa gelir;

Sular, kıvrım kıvrım, ırmağa gelir.



Bülbül kovuldu mu dil bahçesinden,

Gak gak, karga; vak vak, kurbağa gelir.



O yön ki, ezelle ebed arası

Ne sola kıvrılır, ne sağa gelir.



Gam çekme, böyle gitmez bu devran,

Nihayet sonuncu durağa gelir.



Hasretle beklenen gelir mutlaka;

Sultan fikir, şanlı otağa gelir.



Yırtılır güneşin kapkara zarı,

Dünyamız yepyeni bir cağa gelir.



Füzeler kağnıya döner ve nöbet,

Işıktan da hızlı Burağa gelir.



Gökyüzü, yeryüzü, helalleşirler,

Nur, kaçtığı yerden toprağa gelir.



Birleşir, kupkuru dalla yanık kök,

Yemyeşil bir ışık, yaprağa gelir.



Kal'a nin burcundan çakar işaret;

Millet, dalga dalga bayrağa gelir.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42582

GURBET



Dağda dolaşırken yakma kandili,

Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42583
Fersiz gözlerimi dağlama gurbet!

Ne söylemez, akan suların dili,

Sessizlik içinde çağlama gurbet!



Titrek parmağınla tutup tığını.

Alnıma işleme kırışığını

Duvarda, emerek mum ışığını,

Bir veremli rengi bağlama gurbet



Gül büyütenlere mahsus hevesle,

Renk renk dertlerimi gözümde besle!

Yalnız, annem gibi, o ılık sesle,

İçimde dövünüp ağlama gurbet!..

HAYAT, MAYAT



Hayat, mayat diyorlar

Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42584
Benim gözüm mayat'ta.

Hayatın eksiği var:

Hayat eksik hayatta.



Takınsam, kanat, manat;

Kuş, muş olsam seğirtsem.

Bomboş vatana inat,

Matan'a doğru gitsem...

HIRS



Sen kaçan bir yavru

Geyiksin dağda

Ben peşine düşmüş

Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42585
Bir canavarım

İstersen dünyayı

Getir imdada,

Yeryüzünde bir sen,

Bir de ben varım.



Seni korkutacak

Geçtiğin yollar,

Arkandan gelecek

Hep ayak sesim.

Sarıp vücudunu

Hayali kollar

Enseni yakacak

Sıcak nefesim.



Kimsesiz odanda

Kış geceleri

İçin ürperdiği

Anlar beni an.

De ki odur sarsan

Pencereleri

De ki, rüzgar değil,

Odur haykıran.



Göğsümden havaya

Kattığım zehir

Solduracak bir

Gül gibi ömrünü

Kaçıp dolaşsan da

Sen şehir şehir,

Bana kalacaksın,

Gene son günü



Hırsım gibi sonsuz

Yaşarsan sen de,

Ben ölümle sırdaş

Olur beklerim.

Hırsıma toprağı,

Rakip etsen de,

Mezarında bir taş olur

beklerim!..

IRAKLARDA



Yolcu benmişim gibi,

Bir gemi demir aldı,

Ey her yerin garibi,

Vatan ırakta kaldı.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42586



Sıra sıra duraklar;

Durak bilmez ıraklar,

Şu uçuşan yapraklar,

Beni rüzgara saldı.

İŞARET



O ki, pınar başında çeker suya hasret;

Kadınında kadına, yurdunda yurda hasret.

Yalan dünyada bütün görünüşler iğreti;

Her şey o şeye hazin benzeyişten ibaret.



Var olan yoklukların ömrünü sürüyorum

Aşklar bomboş kuruntu, hürriyetler esaret
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42588

Yalnız, 'Rakip' ismiyle Allah'ı görüyorum

Bir yokluk ki, bu dünya, var olandan işaret...

KADIN



Kalıp değil bir fikir...

Elmas sorguçlu fakir;

Açıkta sırrı bakir;

Kadın...



Çölde kaçan bir serap;

Yönü kementli mihrap...

Madeni som ıstırap;

Kadın...



Dipsiz hasrete tuzak;

En yakınken en uzak....

Tadı zehrinde erzak;

Kadın...



Bir işaret, bir misal;
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42589

Ayrılık remzi visal...

Allah'a yol bir timsal;

Kadın...

KALDIRIMLAR I



Sokaktayım kimsesiz bir sokak ortasında,

Yürüyorum arkama bakmadan yürüyorum.

Yolumun karanlığa saplanan noktasında,

Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.



Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık.

Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.

İn-cin uykuda bir tek iki yoldaş uyanık.

Biri benim bir de serseri kaldırımlar.



İçimde damla damla bir korku birikiyor,

Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler,

Üstüme camlarını hep simsiyah dikiyor.

Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.



Kaldırımlar, çilekeş insanların annesi,

Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.

Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi,

Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir insandır.



Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta.

Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum...

Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta,

Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.



Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin,

İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler...
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42590

Tak tak ayaksesimi aç köpekler işitsin.

Yolumun zafer takı gölgeden taş kemerler.



Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim!

Gündüzler size kalsın verin karanlıkları.

Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim.

Örtün üstüme örtün serin karanlıkları.



Uzanıverse başım taşlara boydan boya,

Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.

Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya.

Ölse kaldırımların bu kara sevdalı eşi.

KARACAAHMET



Deryada sonsuzluğu zikretmeye ne zahmet!

Al sana, derya gibi sonsuz Karacaahmet!

Göbeğinde yalancı şehrin, sahici belde;

Ona sor, gidenlerden kalan şey neymiş elde?

Mezar, mezar, zıtların kenetlendiği nokta;

Mezar, mezar, varlığa yol veren geçit, yokta...

Onda sırların sırrı: Bulmak için kaybetmek.

Parmakların saydığı ne varsa hep tüketmek.

Varmak o iklime ki, uğramaz ihtiyarlık;

Ebedi gençliğin taht kurduğu yer, mezarlık.

Ebedi gençlik ölüm, desem kimse inanmaz;

Taş ihtiyarlar, servi çürür, ölüm yıpranmaz.

Karacaahmet bana neler söylüyor, neler!

Diyor ki, viran olmaz tek bucak, viraneler,

Zaman deli gömleği, onu yırtan da ölüm;

Ölümde yekpare an, ne kesiklik, ne bölüm...

Hep olmadan hiç olmaz, hiçin ötesinde hep;

Bu mu dersin, taşlarda donmuş sükuta sebep?

Kavuklu, başörtülü, fesli, başaçık taşlar;

Taşlara yaslanmış da küflü kemikten başlar,

Kum dolu gözleriyle süzüyor insanları;

Süzüyor, sahi diye toprağa basanları.

Onlar ki, her nefeste habersiz öldüğünden,

Gülüp oynamaktalar, gelir gibi düğünden.

Onlar ki, sıfırlarda rakamları bulmuşlar,

Fikirden kurtularak, ölümden kurtulmuşlar.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-7.html#post42591

Söyle Karacaahmet, bu ne acıklı talih!

Taşlarına kapanmış, ağlıyor koca tarih!