TATYOS'UN KAHRI



son yolcunun adı attila ilhan’dı

miyoptu kısa boylu bir adamdı

dostu yoktu yalnızlığı vardı

yazı makinasıyla binmişti

bizimle konuşmaktan çekinmişti

gözlerini görseniz korkardınız

polis’ten kaçıyordu derdiniz

bir cinayet işlemişti derdiniz

halbuki kendinden kaçıyordu



tatyosyan’la arkadaş oldu

güvertede birlikte gördük

hırsızlama durduk dinledik

ermeni sicim gibi ağlıyordu

karısı marsilya’da kalmıştı

çocuğu karısında kalmıştı

anası istanbul’da bekliyordu

palermo feneri parlıyordu



tatyos’u iki polis getirdiler

marsilya’daydık kıştı kıyametti

rıhtıma kelepçeli getirdiler

mistral zehir kusuyordu

deniz bildiğiniz felaketti

bölük pürçük akşam oluyordu

tatyos’u göz hapsine koydular

katiyen cigara içiyordu



“dövülmüş süt gibi yorgunum

geceleyin kapımı çalsalar

öyle telaş telaş uyanıyorum

iflahımı kesti fransızlar

taşların üstünde yattım

karımla konuşturmadılar

üç günde bütün ihtiyarladım

üç gün dua ettim küfrettim

beni süreceklerdi biliyordum”



tatyos’un camları kırılmıştı

vapur ecel teri döküyordu

gizli gizli şimşek çakıyordu

haham levi dua ediyordu

tatyos’un kahrını anlamıştı

allah da anlasın istiyordu

allah tatyos’u görmüyordu

ellerini kana bulamıştı



tatyos’un üç cigarası olda

ikisi mutlaka bizimdi

iki göz gibi birbirimize yakındık
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43009

aynı kahırla bakıyorduk

aynı sancıyı çekiyorduk

bindiğimiz bu gemi batsa

çırpına çırpına boğulsak

allah bilir ki sevinirdik

yalnız çocuklardan utanırdık

madem ki ölmemiz lazımdı



“aşkale’de kel bir dağ vardı

nefesimi keserdi tıkanırdım

beni varlık vergisi yıktı

üç sefer askerlik ettim

gözüme kargalar konardı

elimde değildi ne yapayım

marsilya uzakta duruyordu

macera beni çekiyordu

istanbul’u sevmiyordum

alıp başımı gidecektim”



attila ilhan bir şiir yazacaktı

herifin yüreği delinmişti

içi taun gibi uğulduyordu

tatyos’un kahrını yazacaktı

sırılsıklam utanacaktık

tatyos mutlaka mesut olmalıydı

ömründe bir dakika olmalıydı

o dakika mesut olmalıydı

bunun çaresine bakmalıydık

yoksa yüzümüz olmazdı

doğru dürüst ölemezdik

ölüler bizi ayıplardı

TUT Kİ GECEDİR
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43010



tut ki gecedir

karanlık sıvaşır ellerine camlardan

birden kırmızıya döner

trafik ışıkları

kükürtlü dumanlar yükselir

korkuya batmış

camkırığı adamlardan

tehlikeye büyür sakalları



tut ki gecedir

ihbarlar birer sansar

bir telefondan bir telefona atlar

yeraltı örgütleri tetik üstünde

adres değiştirmiş silah kaçakçıları

fahişeler birbirinden kuşkulanıyor



tut ki gecedir

katiller huzursuz

hırsızlar sinirli

hainler ürkekçedir

elleri telefona kendiliğinden uzanıyor

ihanete gece müthiş bir gerekçedir

ihbarlar birer sansar

bir telefondan bir telefona atlar



ihanet bir bilmecedir

TUTUKLUNUN GÜNLÜĞÜ'NDEN



/ salı gecesi /



kara bir balta buldu akşam vuracak noktayı

hücreler doldu bir ıslık en yakın maçka tramvayı

kim bırakmış yalnızlığıma bu hüzzâm şarkıyı

kimin bu karanlık kimler sürgülemişler kapıyı

insan olan bağlar her koptuğu yerden yaşamayı



daktilolar camları bulutlu sorgu odalarında

didiklemez mi özgürlüğünü sansaryan hanı'nda

küflenir suyun bir bakır çalığı birikir ağzında

kendini öldürmeyi belki bin kere tasarlarsın da

bir kere aklından geçmez bitirmeden ölmek şarkıyı



gönlünde büyüttüğün o müthiş ünlem içindir ki

seni kapattıkları öyle rezil o kadar çirkindir ki

çıplak bir lâmba mısın dört duvar içindeki

ne lâmbası/söndürülen bütün ilk gençliğindir ki

gözlerin zehirlense de suç sayarsın ağlamayı



görülmez dev böceklerdir sanki büyülü duyargalar

uçaksavar ışıldakları gökyüzünde bir yanlış arar

tophane rıhtımı'nda acı acı gemiler kalkar

hücreleri akşam olur haydut öfkeleri kaplar

ezerim sanırsın vurursan tek bir yumrukta dünyayı



tutanak 2



elektrik elletirler kıvılcım yalatırlar

tuzruhu damlatırlar kulak boşluğuna

çekip alınlar kerpetenle tırnaklarını



öğrenmek istedikleri aslında bildikleridir

geceleri rüyalarına girip uykularını kaçıran

insanın insanı soyduğu derisini yüzdüğü



duruşma arası



(o varsa kırılır buzlu camları kışın

anlamı yoğunlaşır anlamsız bir yaşayışın

gerçi farkındayız adı belirsiz bir yanlışın

acaba ben çok mu esmerim o çok mu sarışın



yansımaz oldu aydınlığı yüzüme haftalardır

yazdıklarında bile gizli bir uzaklık vardır

eylem bir dağıldı mı bütün boğazlar daralır

ben başka bir erkek olurum o başka bir kadın)



gereği düşünüldü



mahcup yaseminler son balkonların süsü

özgürlük özlemleridir genişletir gönlümüzü

savcılar ağır sürgünlerden yankılansa da



bir yer gelir ki artık ne savunma içgüdüsü

ne heyecandır kalır ne de yürek üzüntüsü

yalnız bir daktilo çıplak bir masada



toplumcularız karakollarda açtık gözümüzü

verirse halklar verir tarihte hükmümüzü

gizle de yargılansak 3.ağırceza'da
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43011

ÜÇGEN



bir gece nevin çizmeli

gözleri pala parıltısı

kırbaca sarılmış eli

mümkün değil anlaşılması

burun delikleri titrek

aynasının önünde kadın

oya'nın yatağında erkek
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43012



bir sabah nevin sonbahar

kirpiklerinde kırağı

sevdiği oğlanı hatırlar

öpüştükleri sokağı

göğüsleri avuçlarında

vücutları kenetlenmiş

fosforlu meme uçlarında

şehvet eflatun bir yemiş



bir gün mavi bir yağmurda

nevin oya'yla buluşur

sevdiği erkeği unutur da

oya'da erkekliğini bulur



bir gece ay karanlık

kollarında delikanlının

nevin'in üstünde yosmalık

nice kadından kadın



bir gün toz pembe bulutlar

buğular ısınmış denizden

birden nevin'i unuttular

oğlanla oya sevişirken

yalnızlıkla çarpıştı nevin

katlanması zor bir işti

arasında dişilikle erkekliğin

tuttu bir hançerle sevişti

ÜÇÜNCÜ ŞAHSIN ŞİİRİ



Gözlerin gözlerime değince

Felaketim olurdu, ağlardım

Beni sevmiyordun, bilirdim

Bir sevdiğin vardı, duyardım

Çöp gibi bir oğlan, ipince

Hayırsızın biriydi fikrimce

Ne vakit karşımda görsem

Öldüreceğimden korkardım

Felaketim olurdu, ağlardım

Ne vakit Maçka'dan geçsem

Limanda hep gemiler olurdu

Ağaçlar kuş gibi gülerdi

Sessizce bir cigara yakardın
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43013

Parmaklarımın ucunu yakardın

Kirpiklerini eğerdin, bakardın

Üşürdüm, içim ürperirdi

Felaketim olurdu, ağlardım

Akşamlar bir roman gibi biterdi

Jezabel kan içinde yatardı

Limandan bir gemi giderdi

Sen kalkıp ona giderdin

Benzin mum gibi giderdin

Sabaha kadar kalırdın

Hayırsızın biriydi fikrimce

Güldü mü cenazeye benzerdi

Hele seni kollarına aldı mı

Felaketim olurdu, ağlardım

USTRANIN AĞZINDA



yıllar var ki serçeleri unutmuşum

üzerimden gökyüzünü almışlar gibi

asfaltların karanlığında boğulmuşum

ufacık oysa hep böyle uçuşurlarmış

karlı ağaçların arasındaki alfabemdeki

iyimserlikleri bir türlü anlaşılmamış



yıllar var ki serçeleri unutmuşum

kuruş kuruş beni vurmuş öldürmüşler

boşa çıkmış başkaldırmam sarhoşluğum
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43015

onlarsa benim için ışık biriktirirlermiş

şafak kapılarında gülüşürmüşler

çocuk zenginlikleri hiç bitmemiş

YAĞMURDA SİS DÜDÜKLERİ



imdat çığlıkları mıdır

bir felaketi mi duyururlar

anlaşılmaz söyledikleri

salkım saçak çökerler karanlığıma

yalnızlığımı dağıtırlar

yağmurda sis düdükleri


Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43016



camlarda çehreler hayal meyal

aramızdan müthiş ayrılmışlardır

anlaşılmaz niye öldükleri

son nefeslerini tasarladıkça

insan ısrarla ölümünü yaşıyor

yağmurda sis düdükleri





yürekte keder yoğunlaştıkça

bulutlar buz tozuna yozlaşıyor

anlaşılmaz neleri ***ürdükleri

sabahlar olur bir türlü uyuyamam

içimde sanki şilepler çarpışıyor

yağmurda sis düdükleri

YAĞMUR GEMİLERİ



o gemiler ki yağmur taşır

gece sabaha karşı birden

korkularımıza bulaşır

gök gürültüsüyle derinden

o gemiler ki yağmur taşır

gözümüz kamaşır şimşeğinden



o gemiler ki başkalaşır

çelişkinin diyalektiğinden

gücü çok sonra anlaşılır

insana eklediğinden

o gemiler ki başkalaşır

gelişir değiştirdiğinden



o gemiler ki şafağa ulaşır

ümitlerimizin ateşinden

Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43017
devrimden devrime yanaşır

nasıl da büyür kendiliğinden

o gemiler ki şafağa ulaşır

bir çığlık gibi bedreddin'den

YAĞMUR KAÇAĞI



elimden tut yoksa düşeceğim

yoksa bir bir yıldızlar düşecek

eğer şairsem beni tanırsan

yağmurdan korktuğumu bilirsen

gözlerim aklına gelirse

elimden tut yoksa düşeceğim

yağmur beni ***ürecek yoksa beni



Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/yazarlar-ve-sairler/22559-turk-klasikleri-yazarlari-ve-siirleri-37.html#post43018
geceleri bir çarpıntı duyarsan

telaş telaş yağmurdan kaçıyorum

sarayburnu'ndan geçiyorum

akşamsa eylülse ıslanmışsam

beni görsen belki anlayamazsın

içlenir gizli gizli ağlarsın

eğer ben yalnızsam yanılmışsam

elimden tut yoksa düşeceğim

yağmur beni ***ürecek yoksa beni