Sessiz Tren

Bilmem ki bu kaçıncı nisan?
Saymadım…
Kaçıncı gülüşü bahar dalının?
Hani geri gelecektin o sessiz trenle?
Elveda değildi son sözün.
Bırakır mıydım bilseydim o buruk gülüşünün,
Nice cemreler beni avutacağını.
Hasretinle suluyorum verdiğin gülü,
Her gece sabırla bekliyorum yarını.
Şafakta,
Aynı saatte gelir,
Sessiz,uzun,siyah bir tren.
Kimseler duymadı seni kaçırırken,
Uçuyordu sanki mutluluktan.
Boşuna içimdeki vehmin isyanı,
Biliyorum,
Boşuna yağmurlarda beklemem.
Nedendir gecelerde uykusuzluğum?
Bir parça uykunun adıysa elem.

O ahşap evde kahkahalar yok artık,
Kapısını çalan olmadı
Ve güneş görmedi nice yaz.
Muhabbeti kestim insanlarla,
Bilirsin,
Beni senden gayrısı anlayamaz,
Anlayamaz…

ö.b.