Anladım...Anladıklarım Bunlarla Sınırlı...


Anladım.. Biryerden sonra acı veriyor ilişkiler, acı veriyor anlaşmazlıklar, kalp kırıklıkları.. Ve ayrılığı doğuruyor var olan bütün ümitlerin tükenişi..

Anladım.. Sevgi verilmiyor herkese ve zaten de haketmiyor sevgiyi her alan..

Anladım.. Anladıklarım bunlarla sınırlı...

Peki ya olsaydı aşk? Gerçek sevgi? Bağlılık?.. O zaman nasıl olurdu, mantıken herşeyin bittiği sırada geri gelen ayrılık?.. Hayır.. Ben düşünmeyi bile göze alamıyorken, nasıl yaşar insan yüreği bunu?..
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/ask-sevgi-ve-evlilik/5309-anladim-anladiklarim-bunlarla-sinirli.html#post7907

O kabus gibi saatlerde noktayı koymak mıydı ilişkide insana acı çektiren, yoksa var olan ümitlerin birdaha hiç geri gelmeyeceğini kabullenememek miydi?..

Her ne kadar geleceğe dönük ümit ışıkları yansa da hayata, kendi aklınca son noktayı koymuş olmak ve "Elveda İlk" demek vardı ya satırlarda.. Bilmem, belkide acı olan buydu.. Derdi, tasası, hüznü şu yana dursun, insanların yüzüne bakmak ve zoraki bir gülümseme takınmak vardı ya.. Bir de buydu belkide yangını körükleyen..

Peki bu nasıl bişiydi?.. İnsanları ateşin içine atan.. Sırtlarına tonlarca yükü yapıştıran, belini doğrultmayan bu gizemli güç neydi?.. Aşk mı?.. Hayır.. Bence değil.. Aşk mantığı yok etmezmiydi bildiğimiz?.. E mantıken nasıl biter bir aşk?.. Muallakta kalış, bu soruların işaretlenip mühürlenmesi.. İnsan anlayamıyor bazen ne yapsa... Ne bu insanları, ne de sevenleri..

alıntı