İzin ver Mevla

İzin ver Mevla (ŞİİR)

Ruhum ruhuna süzülse
Olabilir mi ya Nebi
Yapabilir miyim
Seni hak ettiğin kuvvette sevebilir miyim
Ruhumun buna tâkâti var mı
Mevla doldurur mu tüm varlığımı sevginle
Sımsıkı
Ağzına kadar
Doldurur da taşırır mı
Başkalarını da irşad edebilir miyim
Olur mu

Sen ne istersen olur
İzin ver Mevla...

Ayette buyurduğun gibi
Mallarıyla, canlarıyla, açlıkla imtihan ettin
Babasız, annesiz
Sonra dedesiz
Sonra eşsiz
Sonra amcasız
Çocuksuz...
Bir tek can bıraktın ona

Fatımatüs Zehra...

Ümmetin övüncü
Masum, günahsız
Kadınların en güzeli
En sevgi dolusu
En fedakârı
En sadakatlisi
Hiç şikâyet etmeyen
Benzemek istediğimiz
Canımızı canına katmak istediğimiz

Ruhların en muhteşeminin
Sevinci benim sevincim
Sıkıntısı benim sıkıntımdır dediği
Onu seven beni sevmiştir
Onu inciten beni incitmiştir
Onu gücendiren beni gücendirmiştir dediği
Vücudumun bir parçasıdır diye nitelendirdiği
Benzersiz yakut...

Fatımatüs Zehra...
Babasına âşık babasına hayran


Allah’tan razı olan
Allah ‘ın da ondan razı olduğu
Her türlü zorluğa şikâyetsiz rıza gösteren
içeri girince peygamberler peygamberinin
Ayağa kalkıp yerini verdiği

Fatımatüs Zehra...
Benzersizliğin gizi...


Bir bebekken Resul’ümüz
Evrenin en huzur verici ışığı olan Ay
Parmağıyla işaret ettiği yöne gider
Oynardı onunla


Daha güzel öterdi kuşlar onu görünce
Daha hızlı açardı güller kokuları ona gitsin diye
Toprak ayağa kalkmak isterdi o geçerken
Serilip yattığı için utanç duyardı belki
Tüm yaratılmışlar hayrandı ona
Seyrederdi taşlar, çöller, bulutlar
Çiçekler gülümserlerdi
Yağmur ona değmek isterdi
Kar yağmamak isterdi onu üşütmemek için
Yağdırmazdı Mevla

Ağaçlar kökünden çıkıp önüne gelirlerdi
O gel deyince
Develer başlarını kapısına vururlardı
Sahabelerin kapıyı çaldıkları gibi
Açardı tüm yaratılmışların dostu
Şikâyet ederdi develer sahiplerinden
Haklarını isterlerdi
Çöllerde yakalanmış ceylanlar
Yavrularını emzirmek için yardıma çağırırlardı onu

Senin kapın hiç kapanmadı ki ya Nebi
Hâlâ sana muhtacız
Ve sen hâlâ isteyene kapını açıyorsun
Bilinmez yoğunlukta hudutsuz bir ışık
Vuruyor yüzümüze gönlümüze

Seni aracı kılıyoruz dualarımızda Yaratanımıza
Ümmetim dedin doğduğunda
Ümmetim dedin dünyayla vedalaştığında
Ümmetim diyeceksin mahşer gününde
Ümmetim diyeceksin
Rahmet taşacak gözlerinden
Kâinat seninle birlikte ağlayacak
Ya Rabb diyeceksin hepimizi en çok sevene
Bağışla onları
Kevserimden ikram etmeme izin ver
Mahmut soframda ağırlamama izin ver
Ümmetim onlar ey şefkati en yüce olan Rahim
Ümmetim onlar ey bağışlaması sınırsız olan Rahman
Ümmetim onlar Ey iyilik sever olan Kerim
Ümmetim onlar ey merhameti sonsuz olan
Beni sen yarattın bu fıtrat üzere
Benliğimi ümmetimin sevgisiyle doldurdun
Nasıl gireyim cennete onlar olmadan

Sana layık olacak mıyız ya Nebi

Mevla,
Yarattığın en güzel kahverengi bakışlar
Senin rahmetinle, merhametinle, aşkınla doludur
Sarılıp kokusunu ruhumuza katmamıza izin ver
Yarattığın en güzel sesi duysun kulaklarımız izin ver
Yarattığın en güzel yüzü görsün gözlerimiz
Yarattığın en merhametli kucağa atsın kendini mevcudatımız
Yarattığın en ince, en sevgi dolu, en sabırlı yüreği
Tanısın yüreğimiz
Sinesinde dinlenelim dünya yorgunluğundan

İzin ver ...

Emine FİKRİYE