Ağlıyorsun

Seni yağmalamışlar kuytularda korkuların nefes nefese
Yüreğinden bıçaklanan sevdalarda
Pişman mısın kendine düşman mısın?
Hep yanlış sevdalara çiçeklenmiş kuruyup savrulmuşsun
Hasretin çıldırıyor anılara gecelere sığmıyorsun
Şu soğuk duvarların dili olsa anlatsa neler çektiğini
Buz gibi yastıklara sarılıp da sabahı zor ettiğini
Ağlıyorsun...
Ağlıyor ağlıyorsun
Artık gülüp geçiyorsun aşklara inanmıyorsun
Yorgunsun biliyorum oysa birtek sözcük yeterdi anlatmaya
Saçların o elleri özlüyor
Çığlar yuvarlanıyor ömrünün uçurumlarında
O en saklı yerinde ağlayan kahkahalar hangi yasak umudun ihanetidir
Birer birer kopartmışlar büyüttüğün çiçekleri
Anlıyor musun?
Yaprak döken gençliğinin satır aralarında
Altı kırmızıyla çizilmiş ve tırnak içine alınmış suskunluğun başharflerisin
Şehirler uyurken boğazına sarılırken öfkeler
Bu gizli gülmelerin bu sessiz ağlamaların nedir anlamı
Sen hangi mevsimin yağmurusun
Ağlıyor musun?

Şebnem Kısaparmak