Şizofreni

En sık rastlanan ruhsal bozukluklardan biri olan şizofreni 15-45 yaşları arasında,sıklıkla gençlik çağında başlar.Şizofrenideki düşünce biçiminin rüyalardaki gibi ilkel ve simgesel olduğuna dikket çeken Freud’un psikanalitik kuramına göre,ergenlik yada gençlik yıllarında bir stres nedeniyle benlik ilkel bir düzeye geriler,kişi libidosunu nesnelerden geri çekerek kendi benliğine yöneltir,kişinin dış dünya ile ilişkileri azalır.Bu kuramı temel alan araştırmalar şizofrenide aile bireyleri arasındaki iletişim ve hastanın anne babasının kişilik özelliklerinin de önem taşıdığını düşündürür.

Şizofreni her tür ruhsal stresle başlayabilir.Hastalığa özgü bir başlangıç biçimi yoktur.Kimi vakalarda ilk belirtiler nevroz türlerinden birine benzerken kimi zaman ruhsal çöküntü (depresyon) yada maniyle başlar.
Belirtiler şöyle sıralanabilir:
1)Duygusal tepkilerde bozukluk, olaylara verilen tepki azalması yada uygunsuzluk,yersiz ve anlamsız gülme,ağlama,taşkınlık gibi duygulanım bozuklukları.
2)Düşünceyi oluşturan kavramlar arasındaki bağlantı kırılmıştır.Birkaç sözcükten parçalar yada kavramlar bir araya getirerek yeni sözcükler türetme,karışık anlamsız görünen ‘sözcük salatası’ görülür.Düzensiz dağnık ve tutarsız sanrılardan en sık rastlananlar,cinsellik,büyüklük beden görünüşüne ilişkin olanlardır.
3)Halüsinasyon yada yanılsamalar.
4)Belirli bir pozisyonda uzun süre hareketsiz kalma.
5)İçe kapanma yani otizm de hasta dış dünyanın gerçeğini yadsıyarak kendine özgü bir iç dünya yaratır ve bu iç dünyaya çekilir.
Katatoni,çok ağır içe kapanma gibi durumlarda elektroşok tedavisi uygulanabilir.Şizofrenide ilaç tedavisinin yanı sıra uygulanan destekleyici psikoterapi,hastanın gereksinim duyduğu halde korktuğu insan ilişkilerinin düzenlenmesine ,içe kapanma durumundan çıkıp çevresine güven duymasına yardımcı olur.