oyun texti - Çocuk Müzikali

Yazan : Yiğit Tuncay Kaynak : www.halksahnesi.org

BU DÜNYALAR BİZİM ÇOCUKLAR

Bu çocuk müzikali, Çankaya Belediyesi'nin açtığı "I. Çocuk Tiyatro Oyunu Yazma Yarışması"nda "Övgüye Değer Ödülü"nü almıştır.
Seçici Kurul Üyeleri
M. Doğan Taşdelen : Çankaya Belediye Başkanı
M. Celal Kızıldağ : Çankaya Tiyatrosu Oyun Yönetmeni
Ümit Denizer : Oyun Yazarı
Prof. Dr. İnci San : Öğretim Üyesi
Prof. Dr. Berka Özdoğan : Öğretim Üyesi
Canan Arısoy : TRT Çocuk Programları Sorumlusu
Nart Bozkurt : Çankaya Belediyesi Eğitim Kültür Ve Sosyal İşler Müdürü

“BU DÜNYALAR BİZİM ÇOCUKLAR” ÇOCUK MÜZİKALİ
Yazan: Yiğit TUNCAY

İKİ BÖLÜM
KİŞİLER :
PETER PAN
HANSEL
PİTKİN DEDE
PAPALİNA (DENİZ KIZI)
SİHİRBAZ KADIN
HANSEL’İN RUHU
OYUNCU (RAHİP - ŞEYH - TACİR)
BİR DANS GRUBU
GİRİŞ MÜZİĞİ...
TÜM KADRO
GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
BİZ OLALIM
SİZ OLALIM
BİZ-SİZ OLALIM

GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
BİZ CAN OLALIM
BİZ KAN OLALIM
BERABER AKALIM

GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
HANİ ELLERİNİZ
UZATIN BİZLERE

GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
BİZ - SİZ OLALIM
NEŞE KATALIM
NEŞEMİZE

BİZ ÇOCUKLARIZ
BİZ DÜNYAYIZ
GELİN HEPİMİZ
TOPLANALIM
YÜREĞİMİZE
SEVGİMİZE

GELİN HEPİNİZ
GELİN BİZLERE
BİZ BİZE OLALIM
GÖZ GÖZE DİZ DİZE
MUTLULUĞA KOŞALIM
HEP BİRLİKTE
HEP BİRLİKTE
PETER PAN : (PERDE ÖNÜ) - İşte geeeldimmmmm... Merhaba çocuklar, merhaba sizlere. Ya da hepimize. Niye mi geldim? Eee çağırdınız ondan geldim. Efendim, ben kim miyim? Ama bunu ben söylemeyeceğim, bunu sizler bileceksiniz. Aranızda beni tanıyan var mı? Yaa demek yok. O zaman tanıtayım kendimi size. Benim adım Peter Pan. Evet doğru işittiniz, Peter Pan. Benim babam Barrie... Hay şimdi de Barrie kim diyeceksiniz. Bakın anlatayım size. James Matthew Barrie 9 mayıs 1860’da İskoçya’da doğmuş ünlü bir yazar. Belki de diyorsunuz ki, iyi de Barrie nereden senin baban oluyor? Bilirsiniz yazarlar, yazdıkları tüm eserlerinde çeşitli tipler yaratırlar. Barrie’de bir çok öykü yazdı. Bu öykülerden birinin kahramanı da benim. Yani beni o düşündü, hayalinde o yarattı. Şimdi söyleyin bakalım, Barrie babam sayılmaz mı? Hem beni öylesine yarattı ki, ölümsüz de kıldı. Bakın bu günlere, sizlere kadar ulaştım. Öyle değil mi? Ayrıca bana bir özellik daha verdi. Ben büyümeyen bir kahramanım. Barrie baba, (üzgün) 1937’de Londra’da öldü. Her yıl ölüm gününde mezarına giderim, bütün çocuklarla birlikte. Anneleriniz babalarınız beni bilirler. Onların anne babaları da tanırlardı beni. Bakın bu gün sizlerle de tanıştık... Kim bilir belki yarın sizin çocuklarınızla da tanışırız. Olamaz mı?
Evet, benim adım Peter Pan... Büyümek istemeyen çocuk, Peter Pan. Hayallerinizdeki arkadaşınızım ben. Rüyalarınızdaki. Bu gün buraya neden geldim bilir misiniz? Sizlerle yeni bir hayal kurmaya.. Kuralım mı ister misiniz? Var mısınız? Hadi, hadi gelin hepiniz. Gelin benimle. Gidelim ülkeme. Gelin biz, biz olalım. (Hep birlikte konuşmasını sürdürür. Bu bir çağrıdır.) AÇILSIN KAPILAR BİZİM OLSUN HAYALLER YAŞASIN VE YAŞANSIN MACERALAR...
(Işıklar değişir, perde yavaş yavaş, karanlıkta ve müzik eşliğinde açılır. Sahnenin sol tarafında bir balıkçı kulübesi vardır. Üç tane de kayık görürüz. Sahnenin geri kalan kısmı deniz olarak düşünülmektedir. O bölüm zaman zaman değişen diğer mekanlar olacaktır.)
(Kulübenin önünde yaşlı bir balıkçı ağ örmektedir.. Az sonra, uykudan yeni kalkmış genç balıkçı, Hansel çıkacaktır.)
HANSEL - (Gizlice gelerek) Bööööö...
DEDE - Ayyyy, ayyy, ödümü kopardın.
HANSEL - Günaydın dede.
DEDE - Günaydın, günaydın da ödümü kopardın be evlat.
HANSEL - Ne o bugün erkencisin.
DEDE - Evet bugün öyle oldu.
HANSEL - Yoksa bu sabah sende mi balığa geliyorsun?
DEDE - Yok evlat yok.. Şu eskiyen ağları onarmak için erken kalktım.
HANSEL - Keşke bir gün de şu kayığı elden geçirebilsek.
DEDE - Acele etme her şeyin bir zamanı var.
HANSEL - Acelesi mi kaldı dede, baksana dökülüyor.
DEDE - Neresi dökülüyor canım? Hem ondan başka iki tane daha var, onlarla çık balığa.
HANSEL - Bilirsin ben en çok onu severim. Deniz Kızlarının yanı başka. Sanki o denizin ta kendisi.
DEDE - Gene başladı.
HANSEL - İnan ki onu bana deniz kendisi armağan etmiş.
DEDE - Neden olmasın oğlum? Belli beni bile deniz yarattı. Olmaz mı? Her şeyimdir o benim. Anam, babam kardeşim.. Tüm yaşamım. En önemlisi tutkum. Her şeyim. Bu güne dek yalnız onunla varoldum ben. Hepimiz. Evet evlat, ne verdiyse deniz verdi bize. Hiçbir karşılık beklemeden... Bıkmadan, usanmadan o verdi her şeyi...
HANSEL - Öyle ama dedeciğim, ara sıra en sevdiklerimizi de aldığı olmuyor mu?
DEDE - Evet evlat haklısın. Ama denizlerin de öfkelendiği olmaz mı? Zaman zaman diğer canlıların kendisine karşı yaptıklarına bir cevap veriyor belki.. Bir kükreyiş belki. Olamaz mı? Şunu aklından çıkarma oğlum. Deniz kendisini seveni sever. Hiçbirşeyini esirgemez ondan.. Ama alabileceğin kadarını alacaksın. Fazlası yok. O vakit onun da senden isteyecekleri olacaktır. Karşılıksız hiçbir şey yok bu evrende. Denizin de kıymetini bileceksin ki, kızıp acımasız olmasın sana karşı.
ŞARKI
DEDE - Deniz bir tutkudur
Yaşamın olur, sonsuza dek
Onunla insan mutludur
Yaşamın olur severek
HANSEL - Deniz bir coşkudur
Kıymetini bilene dek
Onda insan hep genç olur
İsterse olur tek yürek
BİRLİKTE - Sev denizi
Sar denizi
Say denizi
Bütün varlığıyla sevsin bizi
Bak denize
Koş denize
Var denize
Bütün varlığıyla sarsın bizi.
Birimizi
İkimizi
Hepimizi
Hepimizi, hepimizi, hepimizi...
PETER PAN - (Sahnenin bir yerinden, belki de salondan ve birden) Merhaba!..
DEDE - (Korkarak) Merhaba!..
HANSEL - Merhaba... Şey, kimsin sen?
PETER PAN - Aaa, siz beni tanımıyor musunuz?
HANSEL - (Çekinerek) Hayır, tanımıyoruz.
DEDE - İyi de, tanımamız şart mı?
PETER PAN - Yoo, şart değil tabi de.. Ama beni tüm dünya çocukları tanır. Öyle değil mi çocuklar?
(Çocuklardan yanıt gelir?) Gördünüz mü?
DEDE - Ben bu yaşıma geldim, inan seni ilk kez görüyorum.
HANSEL - Ben de, ben de ilk kez..
PETER PAN - Ama ben sizleri tanıyorum.
DEDE - Tanıyor musun?
PETER PAN - Elbette. Yalnız sizleri değil, dünya üstünde yaşayan bütün balıkçıları tanırım ben.
HANSEL - Bütün ballıkçıları mı?
PETER PAN - Evet bütün balıkçıları. Örneğin, senin adın Pitkin Dede. Senin adın da Hansel değil mi?
HANSEL - Aaa, beni tanıyor.
DEDE - Beni de. Bu garip giysilerinle ve her şeyi bildiğine göre sen, sen cin falan olmayasın. (Korkarak) Yürü evlat, kalk gidelim buradan.
PETER PAN - Durun, durun kaçmayın. Cin falan değilim ben. Ben, ben Peter Pan’ım. Tek amacım var benim, tüm insanlara yardım etmek.
DEDE - İyi de, bizimle daha açık konuş o zaman.
PETER PAN - (Sevecen) Önce, dostça el sıkışalım.. Tamam mı? (Elini uzatır, ötekiler hala çekinmektedir) Korkmayın. Ne dedik, dostça, kardeşçe el sıkışacağız.. (El sıkışırlar..)
PETER PAN - Gördünüz mü, bir şey olmadı.. Ben, ben yalnızca iyilikler için yaratılmışım, benden korkulmaz. Cin falan değilim...
HANSEL - Peki, kimsin?
ŞARKI
PETER PAN -
Peter Pan’dır adım
Beni yaratan adam
İskoçya’dandır babam
Barrie’dir yazarım
Peter Pan’dır adım
Çocukların rüyası
Büyüklerin dünyası
Hayallerde yaşarım
Peter Pan’dır adım
Çocuklardır yaşamım
Ben her gün onlarda
Güzelliğe doğarım.
(Müzikle birlikte ışıklar değişir.)
PETER PAN - (Sahne kenarında) Evet sevgili çocuklar, o günden sonra Hansel’le çok iyi arkadaş oldum. Tabii Pitkin dedeyle de. Hansel’in başına bir şeyler geleceğini biliyordum. Bir gün beni balığa davet etmişti. Birlikte çıkacaktık. İşte ne olacaksa, o gün olacaktı. Ne dersiniz çocuklar, gideyim mi onunla denize? Efendim, tamam, tamam gidiyorum.. (Peter Pan kaybolurken, ışıklar değişir ve sahne aydınlanır. Ortada bir kayık vardır.. Hansel ve Peter Pan ağ atmış beklemektedirler..)
PETER PAN - Ne zamandır balıkçılık yapıyorsun Hansel?
HANSEL - Doğduğumdan beri. Denizde doğmuşum ben. Anamı da babamı da denizde kaybettim ben. Çok küçükken.. O günden beri Pitkin Dedeyle yaşarım.
PETER PAN - Peki seviyor musun balıkçılığı?
HANSEL - Benim için balıklar güzellik, denizse sevgidir. Burada, denizde özgür olurum ben. Sanki bir martı olmuşum gibi gelir. Kanatlanırım. Uçmak uçmak, sonsuza kadar uçmak gelir içimden.
ŞARKI
HANSEL - Balıklar güzellik
Sevgiler denizdir
Kanat bulur uçarım
Özgürlük benimdir.
Bulduğum güzellik
Duyduğum sevgidir
Yüreğim özgürlük
Denizler benimdir.
PETER PAN - Ne güzel.. İnsanların güzelliği bulması, sevgiyi bulması, özgürlüğü duyması. Öyle değil mi çocuklar? Bilir misin Hansel, benim güzelliğim de çocuklar. Sevgilerim iyilik. Özgürlüğümse uçmak, uçmak. İşte bütün bunlar da benim yaşamım.
HANSEL - İyiden iyiye öğrendim balıkçılığı.. Hadi bakalım. Bir.. İki.. Üç.. (Bir ucu kayıkta bir ucu kuliste olan ağı müzik eşliğinde ve belki koreoğrafik bir biçimde çekmeğe başlarlar.)
İKİSİ - Hooppp... Hooppp. Hoopp.
HANSEL - Aman tanrım ne kadar ağır bugün..
PETER PAN - Galiba denizin tüm balıklarını tuttuk bu gün.
HANSEL - Ya da batık bir gemi takıldı ağıma.
(Ağ yavaş yavaş çekilmektedir. Bu sırada bir inlemeğe benzer ses duyulur.)
PAPALİNA - İmdaat.. İmdat. Kurtarın beni. Kurtarın lütfen. İnsanların ağına düştüm.. İmdat.. imdat..
HANSEL - Peter yakaladığımız varlık konuşuyor, duyuyor musun?
PETER PAN - Evet, müthiş bir şey bu.
PAPALİNA - İmdat, imdatt. Baba, babacığım yardım et bana.
HANSEL - Aman ım olamaz. Bu bir deniz kızı. Dur yavaş olalım canı yanmasın. Yardım et Peter kayığa alalım.. (Birlikte kızı kayığa alırlar.)
PAPALİNA - (Yalvarmaktadır) No’lur no’lur bırakın beni. Bırakın gideyim. Lütfen, bir kralın tek kızıyım ben. Babam hem çok yaşlı, hem de yalnız. Beni düşünmezseniz onu düşünün lütfen. Hayattaki tek varlığı benim.
(Hansel büyülenmiş gibi kıza bakmaktadır.)
PETER PAN - Durun durun korkmayın. Bizden zarar gelmez size. İnanın.
HANSEL - (Kendi kendine) Tanrım bu güne dek yakaladığım en değerli varlık bu olmalı. Ya da denizden beklediğim.. (Heyecanla) Şey.. Ben Hansel’im. Adım Hansel. (Kız korkarak kaçınır.) Korkmayın. Lütfen korkmayın. (Kız biraz rahatlar.)
PAPALİNA - Benim, benim de adım Papalina.
PETER PAN - Ben Peter Pan.
PAPALİNA - Beni bırakacaksınız değil mi?
HANSEL - Bir şartla.
PAPALİNA - Ne isterseniz yaparım, yeter ki salın beni. Denizden ayırmayın.
HANSEL - (Çok heyecanlıdır) Eğer seni her çağırdığımda gelip bana bir şarkı söylemeyi vadedersen salarım seni. Sen şarkı söyledikçe tüm balıklar sesine ve de benim ağıma gelecek demektir.
PAPALİNA - Bu sözü verirsem beni gerçekten bırakacak mısın? Özgürlüğümü geri verecek misin?
HANSEL - Ne demek ben kimim ki senin özgürlüğünü kısıtlayayım, bu sadece bir istek Papalina.
PAPALİNA - Tamam. Söz veriyorum. Ne zaman çağırsan geleceğim. Deniz sözü.
HANSEL - Anlaştık. Gidebilirsin Papalina. Hadi yüz özgürce.. Bu sular seni babana götürsün... Selam söyle bizden.
PAPALİNA - (Denizde) Sağolun, teşekkür ediyorum sizlere. İyiliğinize.
PETER PAN - Tanıştığımıza çok sevindim Papalina.
PAPALİNA - Ben de. İnanın. Hoşçakalın. Hoşçakalın...
HANSEL - Görüşmek üzere.
PAPALİNA - Görüşmek üzere...
İKİSİ - Hoşçakalın Papalina... Hoşçakalın...
HANSEL - (Sonsuz heyecanlı) Peter, peter kimin aklına gelir böyle bir şey? Bu bana senden sonraki ikinci sürpriz. Sen sen bana dost oldun, gerçek bir dost.. O ise, Papalina’ysa sevgimi aldı. Tanrım biriniz gökten, biriniz denizden geldiniz bana. İkinize de sonsuza dek sahip olmak isterdim.. Ama ulaşamıyorum sizlere.
PETER PAN - Ulaşman gerekmez ki Hansel.. Hem nedir ulaşmak? Bak bizi görüyorsun, bize dokunabiliyorsun.. Mutluluk değil mi bu?
HANSEL - Haklısın Peter, çok haklısın yetinmeyi bilmeliyim. Çok mutluyum.
PETER PAN - İnsan küçük şeylerden bile mutlu olmasını bilmeli. Elinde var olanla yetinmesini bilmeli ki, onu da yitirmesin...
ŞARKI
HANSEL - Mutluluk
Yalnız gülmek midir
Mutluluk
Sevmeyi bilmek midir
Mutluluk
Yaşamı sevmek midir?
PETER PAN - Mutluluk
İyiliğe koşmak mıdır
Mutluluk
İnsanları tanımak mıdır
Mutluluk
Sevgiye ulaşmak mıdır?
BİRLİKTE - Mutlu olunsun
Birlikte
İyilikler
Gerek bize.
Güzelliğe.. Sevgiye..
Koşalım gülmeğe.
Birlikte..
Mutluluk, mutluluk
Yaraşır bize.
Mutlu olalım
Umutlu olalım..
Birlikte.
Koşalım
Koşalım
İyiye, güzele, sevgiye..
Birlikte. Hep birlikte.
(IŞIKLAR DEĞİŞİR. PETER PAN YİNE SAHNENİN BİR KÖŞESİNDEDİR.)
PETER PAN - Evet çocuklar, Deniz kızı Papalina ile Hansel ilk kez böyle karşılaşırlar. O günden sonra Hansel her akşam denize açılıyor, Papalina'yı arıyordu.. Papalina sözünde durmuş, Hansel ne zaman çağırsa gelip onun için şarkılar söyler olmuştu. Bu sayede Hansel’in ağı balıklarla doluyor, delikanlı mutluluktan adeta uçuyordu. Ama Papalina hiçbir zaman Hansel’in kendisine dokunabileceği kadar yaklaşmıyordu. Hansel zaman zaman yaklaşmasını istiyor ama Papalina aldırış etmiyordu. Bu uzunca bir süre böylece gitti.. Ama giderek Hansel durgunlaşıyor, giderek içine kapanıyordu. Pitkin Dede, sonunda onunla konuşmaya karar verdi. Ne dersiniz çocuklar biz de kulak verelim mi bu konuşmaya?
(ışıklar değişir. Bu kez balıkçı kulubesinin önü aydınlanır.)

DEDE - N’oldu evlat, neyin var gene?
HANSEL - Bir şeyim yok dede.
DEDE - Hadii, ben seni yıllardır tanırım.. Yalan söyleme bana. Senin bir derdin var?
HANSEL - Yok bir şeyim dede yalnızca düşünüyorum.
DEDE - Peki ne düşünüyorsun?
HANSEL - ..................... .......
DEDE - Güzel. Demek cevap vermiyorsun? Yalnız ben konuşacağım.. Kararlıyım.. Son günlerde ağlar hep boş geliyor.. Neden? Ha? Yoksa şu, şu deniz kızı mı?
HANSEL - Dede...
DEDE - Yok anlatmalısın evlat. İnsanlar dertlerini yakınlarıyla paylaşmazlarsa mutluluğu bulamazlar.. Hadi bakalım anlat bana.
HANSEL - Anlatacak ne var ki dede. Ne zaman denize açılsam onu görüyorum. Bana şarkılar söylüyor.. Mutlu oluyorum..
DEDE - Eeee?
HANSEL - Acaba diyorum, deniz annemle babamı aldığı içi, onların yerine bana Papalina’nın sevgisini mi sundu? Ne dersin dede?
DEDE - Bilemem evlat. Bildiğim tek şey bunun adının sevda olduğudur.
HANSEL - Belki de bunu bana annemle babam yolladılar. Olamaz mı dede?
DEDE - Olur mu evlat, o karada nasıl yaşar?
HANSEL - O yaşamazsa ben denizde yaşamanın bir yolunu bulurum.
DEDE - O da olmaz. Olamaz. Sizin birarada yaşamanız olanaksız. Unutma bunu.
HANSEL - Hayır dede mutlaka bunun bir çaresi olmalı.
DEDE - Bak evlat, bana kalırsa sen bu sevdadan vazgeç.
HANSEL - Ölsem vazgeçmem. Tamam buldum. Ben ona gidiyorum. Papalina’ya. Belki de o bir çare bulur.
DEDE - Gitme evlat, lütfen dinle beni.
HANSEL - (Giderek) Hoşçakal dede. Hoşçakal.
(Müzik girer.)
ŞARKI
HANSEL - Papalinaaaa. Papalinaaaa...
PAPALİNA - Papalina.
Ben deniz kızı
Denizlerin kraliçesi
Bir akvaryumun sesi
Papalina.
Yaşamımız Deniz
Mavi bir dünyada yüzeriz
Dalgalar türkülerimiz
Papalina...
Okyanus, Ege, Akdeniz
Sonsuzluğa yüzeriz
Evimizdir bizim deniz
Papalina...
Neşemiz
Derdimiz
Sevincimiz
Yaşamımızdır bizim deniz
Dünyamızdır bizim deniz...
HANSEL - Papalina, lütfen buraya gel, sana söyleyeceklerim var.
PAPALİNA - Ne oldu, neyin var Hansel?
HANSEL - Karar verdim Papalina, düşündüm taşındım sonunda karar verdim
PAPALİNA - Neye karar verdin?
HANSEL - Birlikte yaşamaya sen ve ben. Bir de dedem.
PAPALİNA - Olamaz Hansel, ben karada yaşayamam ki. Ayrıca ben seni sevemem Hansel anla bunu.
HANSEL - Nedenmiş o?
PAPALİNA - Çünkü, çünkü sen insan ruhu taşıyorsun.
HANSEL - Bu benim elimde olan birşey değil ki, böyle doğmuşum ben.
PAPALİNA - Eğer bir gün ruhundan kurtulabilirsen belki o zaman ben de seni sevebilirim.
HANSEL - İyi ama nasıl kurtulur insan ruhundan?
PAPALİNA - Onu bilemem ki.
HANSEL - Ruhumu kovacağım Papalina, kurtulacağım ondan ve sana kavuşacağım. Ama nasıl tanrım, nasıl kurtulur insan ruhundan?
PAPALİNA - Bilemem Hansel... Ben bilemem.. Hadi hoşçakal... (Gider)
HANSEL - Dur gitme Paplina. Lütfen gitme.. Papalina.. Gitti.
Nasıl kovacağım ruhumu tanrım, yardım et bana. Evet, gidip dedeme sorarım. O bir yol gösterir bana.

IŞIKLAR DEĞİŞTİĞİNDE MÜZİK DE DEĞİŞİR
DEDE AĞINI ÖRMEYE DEVAM ETMEKTEDİR.
HANSEL - Dede, dede....
DEDE - Ayy. Ödümü kopardın Hansel. İnan birgün senin yüzünden kalpten gideceğim burada... Gene neyin var?
HANSEL - Buldum dede. Buldum.
DEDE - İyi de bu sefer ne buldun?
HANSEL - Ruh dede ruh.
DEDE - (Ürkerek) Nee, hani nerede?
HANSEL - Ne nerede?
DEDE - Ruhlar geldi dedin ya...
HANSEL - Onu da nereden çıkardın.
DEDE - Ben çıkarmadım,sen çıkardın.
HANSEL - Dedeciğim bu ruh öyle ruh değil.
DEDE - Nasıl bir ruhmuş?
HANSEL - Beni bir dinlesen hemen anlayacaksın...
DEDE - Tamam tamam dinliyorum, anlat bakalım.
HANSEL - (Şaka yaparak) Böööö
DEDE - Anneeeeee..
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=108865
HANSEL - (Gülerek) Şaka dedeciğim şaka... Otur şuraya da dinle beni, akıl ver bana.
DEDE - (Çekinerek oturur.) Sor bakalım,
HANSEL - Dedeciğim, benim Papalina'ya kavuşabilmem, onunla yaşayabilmem için ruhumdan kurtulmam gerekiyor.
DEDE - Nasıl yani, nasıl kurtulman gerekiyor?
HANSEL - Bayağı. Ruhumu kovmalıyım, bana yardım et.
DEDE - Hansel, aman tanrım sen, sen aklını kaçırdın. Mutlaka.
HANSEL - Neden dedeciğim, hem ruhumun bana ne yararı var ki?
DEDE - Ruh, ruh insanı insan yapan, onu diğer insanlardan ayıran en önemli şeydir.
HANSEL - Ama dede ben onu tanımıyorum bile. Ne dokunabiliyorum, ne de görebiliyorum.