Benim Kelimelerim

Benim Kelimelerim

Bazen bizi alip coskun sulara atti duydugumuz bir kelime….
Bazen kara bir civi gibi cakildi beynimize, paslandi kaldi ve hic cikaramadik…
Bazen guller sacarken insanin gulen gozlerine, bazen ates gibi yakti gecti icimizi…

Kimi zaman olum fermanimiz oldu, kimi zaman da tek bir kelime hayat verdi gonlumuze.
Sevda olup doldu bazen icimize, nefret olup akti bazen de goz pinarlarimizdan…

Kimimiz bir kelimeyi duymak icin yollara serdik hayatimizi, kimimiz yuzlerce kez duyup ayni kelimeyi hoyratca harcadik gitti…
Bazen hasret kaldik bulamadigimiz bir kelimeye,
Dolduramadik bir turlu kayip kelimenin hayatimizdaki gedigini…

Cok acimasiz oldular kimi zaman… Tokat gibi patladilar suratimiza..
Nerden geldigini anlamadigimiz gorunmez bir elin attigi bir tokat…
Kimi zaman da hicbir sey ifade etmediler bize…
Harflerin yan yana getirdigi matematikdiler sadece oylesine siralanip giden..

Bazilari cok can yakiciydi, cok sicakti bazilari…
Cok garip, cok soguk, ya da cok sevgi dolu oldular kimi zaman da… Ama hepsi de cok gucluyduler…
Bazen tek bir kelime acarken butun yollari onumuze, bazen de ayni kelime yolumuzu sasirtti…

‘Belki’ oldular,
‘kim bilir’ oldular,
‘bitti’ oldular,
‘evet’ oldular,
‘hayir’ oldular,
‘seviyorum’ oldular,
‘ask’ oldular,
‘sevda’ oldular,

sira sira dizilip onumuze her yerden ciktilar karsimiza…
Ama cogu kez yanlis zamanda beliriverdiler, bir turlu dogru siraya girip dogru kapilari actiramadilar…

Bu kez de ‘keske’ olup gectiler karsimiza…
‘Ya da’ oldu bazilari sonra…

Ama benim kelimelerim her zaman cok guclu oldular…