Momo Adlı Kitabın Kahramanları

MOMO: Sekiz yaşında iyiliksever bir kimsesiz kız çocuğudur.

BEPPO: Çöpçüdür. Momoyu çok sever. Sabırlı ve özverili biridir. Momonun öyküsünü anlatınca polisler onu deli zanneder. Momo’nun Duman Adamlarca serbert kalması için Yüz bin saatlik zaman biriktirmek için gece gündüz sürekli sokakları süpürür. Momo’dan kimseye bahsetmez.

GİGİ: Turist rehberidir. Duman adamlar tarafından yazar yapılır. Tiyatro yıkıntısında hikaye anlatarak şapkasıyla para toplar. Bir olayı bir defa anlatır. Radyo ve televizyonda haftada üç defa milyonlarca dinleyiciye öyküler anlatır. Zengin olur ve evi, yaşayışı değişir. Adı Girolamo olur.

KASSİOPEDİA: Simsiyah gözlü, asırlık bir kaplumbağadır. Momo’nun sorduğu sorulara kabuğunda gözüken ışıklı cümlelerle cevap verir.

HORA USTA: Zamanı anlar ve Momo’ya yardımcı olur.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=133450

DUMAN ADAMLAR: Kötü kimselerdir. Soluk benizli olup, gri elbise giyerler.

Momo- Kitap Özeti







Michael Ende bu kitabında günümüz insan ilişkilerini, zamanı ve tabiki çocukları ele almış. İnsanların artık birbirlerini dinlemediği, dostluk ve arkadaşlık değerlerinin nasıl sığlaştını, tekdüze bir yaşamın bize dayatıldığı bir sistemin içine yavaş yavaş ve en kötüsü farkında olmadan sürüklendiğimiz, tıpkı bir robot gibi programlandırılıp yetiştirildiğimiz dünyayı bize bir masal ile anlatmakta.




Bu masaldaki Momo adlı karakter karşısındaki insanı çok iyi dinlemeyi bilen, akıllı, anne babası olmadan yaşamayı beceren, dost canlısı bir çocuk. Momo ile tanışan herkes onun yanında kendini daha iyi hisseder ve aklına gelmeyen fikirler, oyunlar, masallar onunla birlikteyken insanın aklına gelir. Hatta zamanla arkadaşları kendi aralarında bir deyim bile oluşturmuşlar ‘git bir Momo’ya uğra’ diyorlardı çünkü Momo kimsenin iyi yapamadığı bir şeyi çok iyi yapıyordu insanları dinliyordu.

Birde Momo’nun çok yakın iki arkadaşı biri suskun bir ihtiyar olan Beppo ve diğeri konuşkan bir genç olan Gigi var. Bu iki arkadaşı Momo’yu hiç yalnız bırakmazlardı tipki diğer dostları gibi ona her akşam yiyecek birşeyler getirir ona o gün içinde olanları anlatırlardı ve tabiki Momo da dinlerdi.




Duman adamlarla ilk tanışmamız berber Bay Fusi ile oluyor, duman adamlar zaman tasarrufu denilen şey ile insanların zamanlarını ellerinden alıyor, insanları tekdüze bir yaşama, çevrelerine, arkadaşlarına hatta kendilerine zaman ayıramayacak hale gelmesine, duyarsızlaşmasına kısacası bireyleri yalnızlığa itiyor. İnsanlar duman adamlarla tanıştıktan sonra düşünemez olmuştu bunu sadece çocuklar hissettiler çünkü artık onlarla ilgilenen, oyun oynayan, onlara zaman ayıran yetişkinler yoktu etraflarında, anne babaları bile çocuklarını başlarından atmak için herşeyi yapıyorlardı.

Duman adamların gelmesinden sonra Momo dostlarını birerbirer kaybetmeye başladı çünkü artık onların Momo’ya ayıracak zamanları yoktu, artık insanlar kendi zamanlarından tasarruf ederek yaşar hale gelmişlerdi, bir tek çocuklar onun ziyaretine geliyor onun yanında değişik ve daha yaratıcı oyunlar oynuyorlardı ve anne babalarının onlara zaman ayıramadığından şikayet ediyorladı. Çocuklar bu duruma el atmak için bir yürüyüş bile düzenlemişler fakat kimsenin dikkatini çekememişlerdi. Duman adamlardan birinin Momo’ya uğramasıyla birlikte işler değişti, artık onlar Momo’yu kendilerine karşı bir tehtit olarak görüyorlardı.







Hora Usta’nın Momo’ ya ulaşmasıyla birlikte duman adamlardan kurtuluşun kapısı aralanmış oldu fakat Momo ile Hora Usta’nın buluşmasından sonra Momo geri döndüğünde hiç kimseyi bulamamıştı, çocuklar yetişkinler tarafından çocuk deposu denilen yerlere hapsedilmişlerdi artık dışarı çıkmalarına izin verilmiyordu onlara göre çocukların oyunları gereksizdi ve zamanlarını boş oyunlarla heba ettiklerini düşünüyorlardı burada çocukların hayal kurmalarına dahi izin verilmiyordu. Çocukların yaratıcılıkları, neşeleri, çocuklukları köreltilmişti. Beppo ve Gigi’ye gelince onlarda artık yoklardı , Beppo’ya artık deli gözüyle bakılıyor, Gigi ise yalancı hikayeciye dönüşmüştü Momo’nun gidişinden sonra.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=133451

Duman adamlardan önce çocukların oyun oynayabilmesi için iki sandık ve bir kaya parçası yeterken duman adamlardan sonra çocuklar yaratıcılıklarını ve çocukluklarını yitirmişlerdi.




Not: Bu özet Nazlı Öykü Çoruk tarafından yazılmıştır.

TANITIM: Avrupa Gençlik Kitap Ödülü Şeref Listesi’ne kabul edilen Momo, kırka yakın dile çevrilerek çocuk ve gençlere ulaşır. Leman Çalışkan’ın dilimize çevirdiği Momo’yu Kabalcı Yayınevi, 2004’te Michael Ende Dizisi’nin 5. kitabı olarak resimlerle ve kahverenkli harflerle basar.



Momo’nun isim altında “ya da zaman hırsızlarının ve çalınmış zamanı insanlara geri getiren çocuğun tuhaf öyküsü” yer alır. Başında da eski bir İrlanda çocuk şarkısının şu dizeleri bulunur:

“Karanlıkta ışığın parlıyor.



Nereden geliyor, bilmiyorum.



Çok yakındaymış gibi görünüyor,

Oysa o kadar uzak ki.



Ne olursan ol;



Parla, parla küçük yıldız!”



Momo’nun kısım ve bölümleri:



Birinci Kısım: Momo ve Arkadaşları



1. Büyük kent ve küçük bir kız, 2. Sıra dışı bir özellik ve sıradan bir tartışma, 3. Bir fırtına oyunu ve gerçek bir tayfun, 4. Suskun bir ihtiyar ve konuşkan bir genç, 5. Çok kişiye anlatılan öyküler ve tek bir kişiye anlatılan öyküler.



İkinci Kısım: Duman Adamlar



6. Hesap yanlış ama geçerli, 7. Momo arkadaşlarını, düşman Momo’yu arıyor, 8. Bir yığın hayal ve birkaç düşünce, 9. İyiler toplanamadı ama kötüler toplandı, 10. Vahşi bir kovalama ve rahat bir kaçış, 11. Kötüler, kötülüklerden kötülük seçerken, 12. Momo zamanın kaynağına ulaşıyor.



Üçüncü Kısım: Saat-Çiçekleri



13. Orada bir gün, burada bir yıl, 14. Çok ye, az konuş, 15. Bulmak ve kaybetmek, 16. Varlık içinde yokluk, 17. Korku büyük, ama cesaret daha büyük, 18. Gelecek geriye bakmadan görülebilirse, 19. Kuşatılanlar karar vermek zorunda, 20. Takip edenlerin takip edilişi, 21. Yeniliklerin başlangıcı olan bir son.



Yazarın gerekli gördüğü kısa bir son söz.



KİŞİLER, KARAKTERLER:



MOMO: Sekiz yaşında, kimsesiz kız çocuğu. İyiliksever.



BEPPO: Çöpçü. Momo’yu çok sever. Onun öyküsünü anlatınca polislerce deli sanılır. Sabırlı ve özverili. Momo’nun Duman Adamlarca serbest bırakılması için yüz bin saatlik zaman biriktirmek için gece gündüz sürekli sokakları süpürür. Momo’dan kimseye söz etmez.



GİGİ: Turist rehberi. Duman Adamlarca yazar yapılır. Tiyatro yıkıntısında hikâye anlatıp şapkasıyla para toplar. Bir olayı bir kez anlatır. Radyo ve televizyonda haftada üç defa milyonlarca dinleyiciye öyküler anlatır. Çok para kazanır. Evi, yaşayışı değişir. Adı da Girolamo olur. Duman Adamları’ın gerçek yüzünü anlatmayı başaramaz.



KASSİOPEDİA: Asırlık simsiyah gözlü, yaşlı kaplumbağadır. Momo’nun sorularına kabuğundaki gözüken ışıklı cümlelerle karşılık verir.



HORA USTA: Zamanı anlar. Momo’ya yardım eder.



DUMAN ADAMLAR: Kötüler. Soluk benizlidir. Gri elbiseler giyerler.







OLAY DİZİSİ, ÖZET:



Momo sekiz yaşında kimsesiz bir kız çocuğudur. Büyük bir kentin açık tiyatrosunun bir odasında yaşar. Çevresindekiler onu çok sever. Momo, sabırlı bir dinleyicidir. Sorunların çözümüne yardımcıdır. Onun en iyi arkadaşları çocuklar ile çöp süpürücüsü Beppo ve turist rehberi Gigi’dir. Çocuklarla oynayan, Gigi ve Beppo ile konuşan Momo güzel zaman geçirir.



Duman Adamlar kente gelirler. “Zaman Tasarruf Şirketi” kurarlar. İnsanları kısa zamanda çok iş yapmaya zorlarlar. Artan zaman Duman Adamları’nın yaşam süresidir. İnsanlar işlerini sevmeden, mutsuzca yaparlar. Kimse durumun kötülüğünü anlamaz ve tepki göstermez. Momo ile arkadaşlarının yaptığı eylem yalnız Duman Adamları’n ilgisini çeker. Bir duman adamı Momo’yu uyarır. Momo da onların yaptığı kötülükleri ağzından kaçırır. Duman Adamların toplantısında Momo’ya ceza verilir,yakalanma kararı alınır. Beppo bu toplantıyı dinler.



Kassiopedia adlı yaşlı, bilge kaplumbağa Momo’yu insanlara zamanı dağıtan Hora Usta’nın evine götürür. Çünkü o yarım saat sonra olacakları görebilmektedir. Böylece Duman Adamların Momo’yu yakalamasını önler. Momo, Hora Usta’nın zamanın gücünü göstermesinden etkilenir. Zamanın özü çiçekler küçük kıza mutluluk verir. Huzurla uyumaya başlar. Düşmanlar Momo’yu yalnız, tek başına bırakmayı kararlaştırırlar. Gigi’nin ünlü, zengin bir hikâye anlatıcısı olmasını sağlayarak iyiliklerden uzaklaştırırlar. Tiyatro yıkıntısındaki yoksul turist rehberliği yerine zengin ve modern ev ve yaşama kavuşur. Eski arkadaşlarına zaman ayıramaz. O da Momo’nun öykülerini ve Duman Adamları anlatmak isteyince engellenir. O zaman hatasını anlar.



Çocuklar zaman tasarruf etmedikleri için Duman Adamların isteğiyle çocuk depolarına kapatılır. Duman Adamlar Momo’nun gelmesi için ihtiyar Beppo’nun yüz bin saatlik zaman biriktirmesi, artırması gerektiğini söylerler. O da gece gündüz, sürekli süpürür. Momo bir yıl sonra uykudan uyanır. Günlerini tek başına geçirir. Duman Adamlar, çöpçüden küçük kızın kaldığı Hora Usta’nın evini göstermesini isterler. O da kaplumbağanın bildiğini açıklar. Kötüler de Kassiopedia’yı aramaya başlarlar. Yaşlı kaplumbağayı izleyerek evi öğrenirler. Özel korumalı Hora Usta’nın evinin önünde Duman Adamlar yok olur. Evi kuşatan kötüler sigara içerek dağıtılan insan zamanını zehirlerler. Hora Usta uykuya yatarak zamanı durdurur. Momo’ya bir zaman çiçeği verir. Kassiopedia ile bir saatlik zamanda insanlara duman adamların çaldığı zamanı geri vereceklerdir. Duman Adamları izleyen kaplumbağa ile küçük kız zaman deposuna gelirler. Duman adamların sayısı altıya kadar düşer. Momo zaman çiçeğini depoya kapatır. Kötüler güçleri tükenene kadar zaman çiçeğini ararlar. Bulamazlar. Yok olurlar. Momo depoyu açar zamanı insanlara bırakır.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=133452



İnsanlar mutludur. Momo da arkadaşlarıyla eğlenir. Kaplumbağa ile Hora Usta da küçük kızı görünce sevinirler. Çocuklar da depodan çıkarılır.







METİN:



Momo yavaş yavaş anladı ki her yeni açan çiçek bir öncekine hiç benzemiyordu, her birinin apayrı güzelliği vardı ve bu yüzden de hep “en güzeli işte budur, daha gü*zeli olamaz” düşüncesine saplanıp kalıyordu.



Havuzun çevresini dolaşıp her açan çiçeği yakından seyrederek ve kayboluşlarına üzülerek bir süre boyunca oyalandı. Bu sahneyi seyretmekten sonsuza kadar bık*mayacağını düşündü.



Ama daha sonra, orada önceden fark etmediği başka şeylerin de olduğunu sezdi.



Kubbenin tepesinden aşağı düşen ışık sütunu, yalnız aydınlatmakla kalmıyor, bir ses de veriyordu - Momo şimdi duyabiliyordu bunu.



Önceleri uzaklarda esen rüzgârın, ağaçların tepesinde yarattığı bir hışırtı gibiydi. Sonra bu uğultu çoğaldı, yük*seldi ve dalgaların kayalıklara çarpmasını ya da bir çağ*layandan hızla dökülen suların çığıltısını andıran bir sese dönüştü.



Momo gittikçe daha iyi anlıyordu ki, bu ses birbirine karışan binlerce çınlamadan oluşuyor ve değişik melodi*lere dönüşüyordu. Bu hem bir müzikti hem de bambaşka bir şeydi sanki. Sonra Momo birdenbire hatırladı: Yıldız*lı gecelerde tek başına tiyatro yıkıntısında oturup sessizliği dinlediği anlarda kulağına gelen müzik sesiydi bu.



Çınlamalar şimdi çok daha net ve canlıydı. Momo ka*ranlık suların içinden çıkan çiçeklerin, daha doğrusu her biri apayrı ve tek olan o şekillerin bu müzikli ışıkla oluş*tuğunu sezdi. Dinlemeyi sürdürdükçe sesleri teker teker duyuyor gibiydi.



Ama bunlar insan sesi değildi, sanki altın, gümüş veya o türden bütün madenler hep birden şarkı söylüyorlarmış gibiydi. Sonra arkadan başka sesler ulaşılmaz uzaklıklar*dan geliyor ve anlatılmaz bir güçle araya karışıyordu. Ve öyle açık duyuluyordu ki, Momo bilmediği bir dilde söylenen bazı sözcükleri bile anlayabiliyordu. Bunlar, kendi özel isimlerini açıklayan güneş, ay, gezegenler ve tüm yıl*dızlardı. Bu isimlerde saklıydı hep, onların yaptıkları, et*tikleri, bu saatçiçeklerinin her birini nasıl açtırıp nasıl soldurdukları.



Momo birden, bütün bu sözlerin kendisine söylendiği*ni anladı! Evren, en uzak yıldızına kadar bütünüyle ko*caman, görkemli bir surat olmuş, ona bakıyor ve konuşu*yordu !



Üzerine korkunun da ötesinde bir hal geldi, ürperdi.



Aynı anda Hora Ustayı gördü, eliyle ona gel işareti yapıyordu. Hemen onun kollarına atıldı ve Hora Usta da onu kucaklayıp kaldırıverdi. Momo, yüzünü onun göğsü*ne sakladı. Elleri yumuşak kar taneleri gibi bir kez daha Momo’nun gözlerini örttü ve Momo karanlık, sessizlik, güven içinde yaşlı adamın kucağında o uzun yoldan geri döndü.



(Michael Ende, Momo, İstanbul 2004, s.183-184)

MİCHAEL ENDE( ). Avusturya.

kahramnların hiçbirisi hikayede yok sadece momo var zamanadam fln kim ismleri neden değişik