ZAFERİYE (BOLASAN) KÖYÜ ZAFERİYE (BOLASAN) :
Zaferiye köyü, Ilgın'ın 10km. doğusunda Ilgın-Konya asfaltına 800m. uzaklıkta düz bir arazi üzerinde kurulmuştur. Kuruluş tarihi hakkında kesin bilgiler bulunmamakla birlikte; Yavuz Sultan Selim'in İran Seferi'ne giderken 31 Mayıs 1514 tarihinde Akşehir-Konya arasındaki menzilleri Haydar Çelebi “Ruznamesi”nde şu şekilde vermiştir: “Akşehir-Arkanözü (Karaman'a bağlı olduğu belirtiliyor Arkıt Han), Ilgın geçildi. Bul Hasan Çayırı (Hasanoğlu) konağına gelindi. . . ” (H. Bahar, A. Bizbirlik, Deneme). İlk kuruluş yeri, “Bolasan” adıyla şimdiki Şeker Fabrikası lojmanlarının bulunduğu yerdir.
İkinci kuruluş yeri, Köylü Tolu yakınlarında At Deresi mevkiindedir. Şimdiki kuruluş yerine gelişleri ise yakın bir tarihtir. Köyün bir kısmı Bulgaristan göçmeni olmakla birlikte Barakmuslu, Beykonak, Mahmuthisar ve diğer çevre köylerden göç almıştır. Köye imece usulüyle su getirilerek kapalı şebeke evlere dağıtmanın yanında köyün 1, 5 km. yakınlarına aynı su götürülerek hayvancılığın gelişmesi için kullanılmaktadır. Ayrıca, Zaferiyelilerin birlik ve beraberliğe önem verdiklerini imece usulüyle yaptıkları köy çeşmeleri, mezarlık, camii ve değirmenden anlıyoruz. Çatılı ve dışı sıvalı evlerden oluşan Zaferiye'de 84 hanede 385 kişi yaşamaktadır. Halkın geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. 5000 dekar arazide buğday, arpa, şeker pancarı, nohut yetiştirilir.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/showthread.php?p=117653
Mahmuthisar'dan gelen Bulasan çayı kenarlarında sulu tarım yapılır. Meyve ve sebze yetiştirilir. Ekonomik durumu çevreye göre iyi olan Zaferiyeliler alış-verişlerini Ilgın'dan ve Konya'dan yaparlar. Zaferiye'de üretilen süt ve peynirler Ilgın pazarında aranan ürünlerdendir. Tek sınıflı okulu, 3 öğretmeni, 1 lojmanı, 1 camisi, 1 imamı ve lojmanı vardır. Köy konağı, ziraat binası, boğa damı, PTT binası köyün ortak mallarıdır. Ayrıca köyde 3 marangoz atölyesi, 1 kırma ve bulgur değirmeni vardır. Caminin yanı, Ara sokak ve Babaküstü olmak üzere 3 mahallesinde yaşayan sülâle isimlerinden bazıları; Ossuklar, Gımışlar, Kürtler, Dedegülüç ve Kâzımlar'dır. Köy odası geleneğinin devam ettiği Zaferiye'de, Gımışların oda ve Dalilerin oda köye gelen misâfirleri ağırlamaktadırlar.



Kaynaklar:
Beytullah Yıldırım / Ilgın Araştırmaları