gün ay adların verilişi

GÜN ADLARININ KAYNAĞI

PAZAR: Farsça "bâzâr" kelimesinden. Bâzâr; alışveriş yeri, yiyecek satış yeri. Bu addan anlam değişmesiyle, haftanın günlerinden birinin adı olmuş.
(Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu, Sosyal Yayınlar,1995)
PAZARTESİ: Farsça "bâzâr" ile Türkçe "ertesi" kelimelerinin birleşmesiyle oluşmuş.
SALI: İbranice'den pazartesi ile çarşamba günleri arasındaki gün.
(Temel Büyük Türkçe Sözlük,Dr.Mehmet Doğan,Bahar Yayınları,1994)
ÇARŞAMBA: Farsça'dan, çehar-şenbe (dördüncü gün).
PERŞEMBE: Farsça'dan "penc-şenbih" (beşinci-gün) anlamında.Kelime bozularak alınmış.
CUMA: Arapça'dan haftanın altıncı günü.
(Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara);
Arapça'dan cem'den, cum'a ;toplantı,toplanmadan.)
CUMARTESİ: Arapça cum'a ile Türkçe irte'den cuma-irtesi.
(Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995)


AY ADLARININ KAYNAĞI:

OCAK: Eski Türkçe'den od(ateş)dan odak/ocak (ateş olan yer ateşlik.

ŞUBAT: Süryanice'den, şabat/şobat.
Süryani dilinden, yılın ikinci ayı, ki yirmi sekiz (artık yıllarda yirmi dokuz) gün.

MART: Latince'den yılın üçüncü ayı.
Latince'den Mars(savaş tanrısı)tan martius (Mars'la ilgili olan,Mars ayı)

NİSAN: Süryanice'den, nisanna (kökeni Akad. nisannus)dan
Süryanice'den yılının döndüncü ayı.

MAYIS: Latince'den, yılın beşinci ayı.
Latince'den, maius (magnus/büyük, maior/daha büyük, maius)tan mayıs

HAZİRAN: Süryanice'den hazaran/hazuran (sıcak, hazıran)dan haziran

TEMMUZ: Sümerce'den dummuzi'den, İbranice'de tammuz (efendi, bey anlamında)

AĞUSTOS: Latince'den augustos (Roma İmparatoru Agustos'un adından) tan ağustos
Latince'den, yılın otuz bir gün süren sekizinci ayı.

EYLÜL: Süryahice'den, aylul (eylül)dan, eylül (üzüm ayı). Hint-Avrupa dillerinde "eylül" ayının karşılığı yedi sayısıdır.
Yılın dokuzuncu ayı olup, otuz gün sürer.


EKİM: Türkçe, tarlaların ekildiği ay.

KASIM: Arapça'dan ayıran, bölen, kısımlayan anlamında.

ARALIK: Türkçe, iki şey arasındaki boşluk.