1.Arkadaş- Olmaz tabii!
2.Arkadaş- Olmaz tabii! (Gülerler!)
1.Arkadaş- İyi de yapışıyor baksana!
( Arkadaşlar dikkatle çocuğu takip ederek, onun peşinden yürürler ve ellerinde bulunan bazı şeyler atarlar arkasından hiç birisi yapışmaz!)
2.Arkadaş- Bence bunda garip bir iş var!
1.Arkadaş- Evet ben hiç bir şey anlamadım bu işten!
2.Arkadaş- Neden yapışmıyor ki? Bunlar demir! O da mıknatıssa?
1.Arkadaş- Demek ki değil!
2.Arkadaş- Ne dedin sen?
1.Arkadaş- Demek ki değil!
2.Arkadaş- Elbette! ( düşünceli pozu alır)
1.Arkadaş- Dedektifçilik mi oynayacağız?
2.Arkadaş- Evet!
1.Arkadaş- Tamam, hemen hazırlanalım!
2.Arkadaş- Hazırlanalım! (Backround’da hazırlanırlar! Çocuklar onları görebilmektedir. Pardösü ve şapka, ellerinde büyüteçle komik dedektifler olacaklardır.)
Mıknatıs Çocuk-
Şarkı-
Mıknatıslı kaldım
Televizyonda o filmi gördükten sonra
Ben de mıknatıslı kaldım
Yürüyemem, koşamam
Arkadaş bile olamam
Korkarlar benden…
Ben de korkarım sizlerden!
Paralar, kola kutuları yapışır her tarafıma!
Ama neden ama?
Ben mıknatısım
Ne yazık ki çok yalnızım
Kimsem yok
Uf of uf
Hadi kötü büyü
Yok ol Puf!
Emre- Hey, napıyorsun orada?
Mıknatıs Çocuk- Ben mi?
Emre- Başka kimse var mı burada?
Mıknatıs Çocuk-( etrafına bakınır) Yok! Yani yok gibi!
Emre- Emin misin?
Mıknatıs Çocuk- (Bir daha bakar!) Şu anda kimseyi göremiyorum.
Emre- (seyirciye) Vay canına, çok saf bir çocuk bu. Sahi mi? Kimse yok yani?
Mıknatıs Çocuk- Belki görünmez adam buradadır. Ama burada olsa da göremem onu. Adı üstünde görünmez adam görünmez ki! Hahah!
Emre- Sen benimle dalga mı geçiyorsun?
Mıknatıs Çocuk- Hayır!
Emre- İyi o zaman! Peki gerçekte görünmez adam olmadığını bilmiyor musun sen?
Mıknatıs Çocuk- Yok mu? Olur mu canım, televizyonda seyrettim var!
Emre- Sen her şeye inanır mısın böyle?
Mıknatıs Çocuk- Neye?
Emre- Of, of yandık. Sen hiçbir şey bilmiyorsun, her şeye inanıyorsun.
Mıknatıs Çocuk- Hayır! Ben salak değilim!
Emre- Ben öyle demedim. Sadece öyle her gördüğüne her şeye inanıyorsun!
Mıknatıs Çocuk- Hayır!
Emre- Evet!( İter, Mıknatıs Çocuk- düşer )Emre- güler!! Kurbağanın üstüne düştün!
Mıknatıs Çocuk- (Korkar bakar!) Nerede? Ezildi mi?
Emre- (Güler) Burada göl yok ki! Kandırdım seni! Burada kurbağa olmaz! Hahah, ben demedim mi, her şeye inanıyorsun sen!
Mıknatıs Çocuk- Bana çok kızma! Zaten kimse benimle arkadaşlık yapmıyor. Of! (Ağlar)
Emre- Dursana sulugöz! Derdin ne?
Mıknatıs Çocuk- Ne mi? Derdim mi? Hiçbir şeyim yok benim!
Emre- Anladık sulugöz! Kim seninle arkadaşlık etmek ister ki!
Mıknatıs Çocuk- Neden?
Emre- Komik değilsin, çok sulugözlüsün, ilginç değilsin!
Mıknatıs Çocuk- Aslında çok ilgincim! Özel güçlerim var!
Emre- Sen çok televizyon seyrediyorsun galiba! Uzay savaşçısı filan mısın? Hahahaha! Aynaya bak sen önce!
Mıknatıs Çocuk- ( Çok kızar)Benim bir sırrım var!
Emre- Yaaa, neymiş o?
Mıknatıs Çocuk- Söylemem!
Emre- Hadi ama!
Mıknatıs Çocuk- Ben mıknatıslıyım!
Emre- Nerelisin? Ben de Ankaralıyım ne var yani?
Mıknatıs Çocuk- Of, sen de bilmiyorsun. Mıknatıs gibiyim, demire yapışıyorum.
Emre- Haaa! (Anlamaya çalışır!)
Mıknatıs Çocuk- Yaaaaa!
Emre- Anladım! Arada görünmez de olabiliyor musun? Ya da Süpermen gibi, uç uç yukarı deyince uçabiliyor musun?
Mıknatıs Çocuk- Hayır, ben sadece direklere yapışıyorum. Eldivenlerim olunca daha rahatım ama ( derken cebinde eldivenlerini bulur! )Yaşasın buldum!
Emre- Vah, vah! Beni kandırmaya çalışıyor. Ben şimdi gösteririm ona! Bak dostum, senin bu zor durumun için elimde harika bir ilaç var!
Mıknatıs Çocuk- Nedir o? Ver hadi? Ne istersen veririm?
(Sahnenin arkasında dedektifler görülür)
1.Arkadaş- Sen misin?
2.Arkadaş- Sen misin?
1.Arkadaş- Parolayı söyle ben emin değilim, sen kimsin?
2.Arkadaş- Saçmalama! Benim işte, birlikte giyindik ya!
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/lise-edebiyat-dersi/21937-kendini-miknatis-zanneden-cocuk-tiyatro.html#post41266
(Gözlükleri ve şapkayı çıkarır kendini gösterir.)
1.Arkadaş- Tamam, doğru! Vay canına, gerçekten tanınmaz olduk, ben bile seni tanıyamadım. Hahah
2.Arkadaş- Şşşşşt! Sessiz ol! Bütün salona şşşşşt, sessiz olun! (Aralara inerler)Sessiz olun! (Paranoyakça etrafa ve birbirlerine bakarlar, 1.Arkadaş-, sürekli bir yerlere takılıp düşecektir. Görürler.) Onlar! Aaa, mıknatıs çocuk ne yapıyor orada?
Emre- Bak, mıknatıslı olmaman için sana bir ilaç vereceğim.
Mıknatıs Çocuk- Yaa? Nasıl bir şey!
Emre- Böyle koruma gibi. (Cebinden bir gözlük çıkarır. Komik kocaman plastik bir gözlüktür bu) Bunu taktığın zaman dostum! Hiç bir yere yapışmazsın!
Mıknatıs Çocuk- Kurtuldum! Kurtuldum!
Emre- Ama karşılığında ne veriyorsun?
Mıknatıs Çocuk- Bilmem, ama her şeyi veririm.
Emre- Saf bir çocuk bu, her şeye inanıyor!
Emre--Şarkı
Saf bir çocuk bu, her şeye inanıyor!
İnsan onu görünce şaşıp kalıyor!
Yazık mı ettim bilmem
İnanmasaydı bana, kötülük edemem
Yaramaz biriyim ben..
Ay ondan ne istesem?
Kış da geliyor
Versin bir çift eldiven!
Emre- Eldivenlerini ver!
Mıknatıs Çocuk- Ama onlar olmazsa, ben her şeye yapışırım. Kalemler elime yapışır.
Emre- Bak dostum, bana güvenmiyorsun demek ki, sana kocaman bir gözlük verdim, üzerindeki sihirli güç kalkacak ortadan, o zaman eldiveni ne yapacaksın? Zaten hiç bir yere yapışmayacaksın ki?(seyirciye) Ben olsam hayatta inanmazdım!
Mıknatıs Çocuk- Peki, bana dostum dedin, sana güveniyorum!
( Gözlüğü takar, o da eldivenleri giyer!) Peki, işe yarayıp yaramadığını nereden bilicem!
Emre- Bak o gözlük demirden mesela, yapışıyor mu?