- Konuşmaya başlarken, sınıfı veya muhatap aldığınız öğrenciyi överek ve takdir ederek söze başlayalım.

- Öğrencilerimize sevgi ile dokunalım, zaman zaman da yanaklarına öpücükler konduralım.

- Konuşmalarımızda; tembel, işe yaramaz, ahlaksız, senden adam olmaz! Gibi olumsuzluk ifade eden kelimeleri kesinlikle kullanmayalım.

- Kendimizi sürekli olarak; aferin, daha iyi olacak, başaracaksın, gözlerin ne kadar güzel, sizinle gurur duyuyorum… gibi teşvik edici, onurlandırıcı ve güven duygusu verecek ifadeler kullanmaya zorlayalım.

- Öğrencilerimizin yanlışlarını, yüzlerine vurmadan, dolaylı yollardan anlatalım. Her insanın yanlış yapabildiğini, zaman zaman bizlerin de hatalar yaptığını çekinmeden söyleyelim. Yapılan yanlışlıkların kolayca düzeltilebilir olduğunu anlatıp, onları yüreklendirelim ve hayata karşı cesaretlendirelim.

- Doğrudan emir vermek yerine, soru yönelterek, yapması gerekeni kendisine bulduralım.

- Bırakalım çocuklar konuşsun!… Kendilerini ifade edebildikleri sürece her alanda daha çok geliştiklerini göreceğiz.

- Gördüğümüz en küçük bir gelişmede, beğenimizi içtenlikle ifade edip, övgü yağmuruna tutalım.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/seminer-calismalari/725-ogretmenlere-bir-kac-oneri.html#post887

- Önerdiğimiz işi seve seve yapmaları için onlara sorumluluklar verelim…

- Çocuk, biz istediğimiz için değil, kendi sorumluluğunun gereği olarak iş yaptığını bilirse doğruya yönelir.

- Çocuklara iyi sıfatlar verdiğimizde, bu sıfatlara yaraşır olmaya çalıştıklarını göreceğiz.


alıntıdır