İlk Kez Sana Yeniliyorum...

Nedeni Bile Olmayan Ama Hüznün Dibine Kadar vurduğu Bi Akşam Yazmıştım Bu Şiiri Umarım Beğenirsiniz Pek Böyle Şeyler Huyum Değildir Ama Yazmışım işte Nasıl Oldu Bende Bilmiyorum :)



Hep Soguklugunu Hissettim Gar Peronu Duvarlarinin Senden Ayrilirken
Dilimde Yanlizlik Türküsü oldun
Bogazima kadar dolup tastin
Ne çirpinislarla sarildigim istanbul bile Maviligini
kaybetmis gözümde
Martilarin sesini bile duymaz olmusum
Bir damla göz yasinla bogulurken
Simdi okyanuslara atilmis gibiyim
Acizligimi bagisla sana aglama bile diyemiyorum
Karanliklar içindeyim
içimde firtinilar koparan bi yanlizlik var
Senin gözlerinde yasadigimi hissederken
Tek damla ugruna uçurumlardan savruluyorum
Yaslaniyorum herhalde hüznüm yüzümde çizgiler çikarmaya
basladi
Artik biraktigin gibide degilim tutamiyorki insan zamani
Yenik düsüyorum herseye oldugu gibi zamanada !
Sessiz bir yorgunlugum nefretim ve öfkem var hayata
En büyük hirsizligini yapti çünkü bana
Seni çaldi avuçlarimin içinden
Bende en büyük acizligimi yaptim galiba
Seni çalmasina müsade ederken
Ne yapsak çaresiz için sizliyor ardina bile bakmadan gidisine
Tükkettigimiz bir ömrü birakiyorum sana
Artik benimde gitme vaktim geldi bu sehirden
Yavas Yavas toparlansam iyi olur
Ayriligimizin anonsu yankilanmaya basladi duvarlarda
Umudu hasrete bulayip gidiyorum Hosçakal deniz gözlüm
Ardimdan aglayan bir çift gözlerine sürgün ediyorum hayatimi
Ve yine sensiz terk ediyorum bu sehri
Kendinden mahrum ettigin hayaleti alip götürüyorum senden uzaklara
Bos ne yapsak çaresiz bu masal
Biliyorum bir daha birlesmez melek yüzünle ellerim
En çokta kendime kiziyorum
Ne firtinalara gögüs gören bu yürek sende yeniliyor simdi..