Sen, Ben ve Kaldırım Taşları..

Yağmurlu bir akşam
Hayalin yanımda yürüyorum,
Kentin ışıkları çoktan yakılmış
İnsanlar kim bilir neredeler?
Ben yalnızım sokaklarda
Kaldırım taşları ıslak
Islak ve yalnız
Yağmurdan sevgi bekliyor
Ve ben seni
Yağmuru sevmediğini düşünüyorrum.

Bu yağmurlu akşamda
Yüreğim sırılsıklam ağlamaktan.
Gözlerim dalıp gitmiş anılara
Seni düşünüyorum, senli dakikaları.
İnsanlar yanımdan geçip gidiyor
Ne yüzlerini görüyorum
Ne duyuyorum seslerini
Ben yorgunum bu sokaklarda
Bitkinim sevgimi ellere anlatmaktan
Yalnızlığı, suskunluğu ve sevgiyi
Kaldırım taşlarıyla paylaşıyorum.
Gören, duyan, bilen
Konuşamayan dostlarım onlar.
Gülüp geçiyorlar bazen gözleriyle
Bazen sesleriyle
Sende anlamıyorsun
Ve ölümü özletiyorsun yaşarken bana

Ben aynı ben
Bir deli fişek
Sevgiye sevdalı deli yürek
Seni düşünüyorum
Şimdi ne yapmaktasın?
Uzanıp yattın belki
Belki gülüyorsunda bensiz
Ya ben ne haldeyim
Biliyor musun?
Üzgün, kırgın hasretli olsam
Fark eder mi?

Sana desem
Seslensem yüreğimdeki sevgimle
Yüreğin alevlenir mi?
Dedem bir sen vardın!
Anlatsam çoşan hislerimi
İçin titrer mi?
Sana ağlayan gözyaşlarımdır
Yağmurlar..
Islak kaldırım taşları gibi
İçine alıp saklar mısın beni?

Islak kaldırım taşları
Soğuk görünür herkese
Ama dertlidir anlaşılmamaktan
Sevilmeyi ister sevgi bekler
Yorgundur yalnızlıktan
Korkar
Yağmurun öfkesinden

Bende korkarıum,
Korkar ve ağlarım yağmurları sevsemde
Hani derim kollarına alsa sevdiğim
Yalnız bırakmasa hiç
Saçlarımı okşasa şevkatle
Karanlıklarda tutsa ellerimi
Aydınlığa götürse.
Güneşli sabahlar yaşatsa,
Öpse ılık bir meltem gibi.

Ben yalnız yürürken
Bu yağmurlu akşamda
Düşüncelerde boğuluyorum.
Rüyalar artık kabus
Gözü açık yaşadığım.
Ben ve kaldırım taşları ıslak
Ve sen sevmiyorsun bizi
Sevmiyorsun yağmurlar gibi
Anlıyorum..

Ve ben aynı ben
Sevgimi, seni düşünüyorum
Gözyaşlarımı karıştırıyorum yağmura
Yalnızlığı benden iyi kimse bilemez!
Yalnızlığını paylaşıyorum onların
Ben gibi hasretli
Ben gibi sevgi bekleyen
Islak kaldırım taşlarının
Yalnızlığının ortağıyım...