Bir adam bir kadına İzmir'de rastlar...

Ter döküyor dört duvar ter bense beklerim bir gün mutlaka
Ters dönecek anahtarlar bir gün elbet çıkacaksın ışığa
Sen aydınlığa ben sana hasret
Gel eritir demirleri bendeki ateş

Bir gün açılır açılmaz sandığın kapılar vurunca güneş
Bir karanlık daha erişti güne saat neredeyse beş
Sen aydınlığa ben sana hasret
Gel eritir demirleri bendeki ateş

Gün bizim güneş bizim, göğsümüzde ateş bizim
El ele olduğumuz o gün gülmek bizim
Dün bizim yarın bizim, yana yana sevmek bizim
Hasrete vurduğumuz göz göz yürek bizim

Süsledim gelin misali gençliğimi sandığıma kaldırdım
Sensiz geçen yılları sildirdim sana yeni zaman aldırdım
Sen aydınlığa ben sana hasret
Gel eritir demirleri bendeki ateş

Gün bizim güneş bizim, göğsümüzde ateş bizim
El ele olduğumuz o gün gülmek bizim
Dün bizim yarın bizim, yana yana sevmek bizim
Hasrete vurduğumuz göz göz yürek bizim

Gün bizim güneş bizim, göğsümüzde ateş bizim
El ele olduğumuz o gün gülmek bizim
Dün bizim yarın bizim, yana yana sevmek bizim
Hasrete vurduğumuz göz göz yürek bizim

Kulağına bu sözleri fısıldar.Hava kararmaya başlar.İzmir gri bulutlar
altında kızıllığa ulaşır.Yeni tanışmışlardır,konuşmazlar,dakikalar geçer
susarlar ve biri gözlerinin içine bakar ve der ki...