Cüleybib (r.a.)
Hz. Cüleybib, Ensar’dandı, bekârdı. Peygamberimiz onu evlendirmek istedi. En-sar’dan birinin kızına talip oldu. Sahabi, “Annesiyle bir konuşayım.” dedi. Hanı*mının yanına giderek, Re*sû*lul*lah’ın, kızlarını istediğini söyledi. Kadın, “Memnu*niyetle!” dedi. Kızını Re*sû*lul*lah’ın kendisi için istediğini zannetmiş. Sonradan Hz. Cüleybib (r.a.) için olduğunu öğrenince, “Hayır.” dedi. Vermeyeceğini söy*ledi. Bütün bunları duyan kızı, “Allah’ın Resûl’ünü mü reddediyorsunuz? Beni Cüleybib’e verin. Çünkü Re*sû*lul*lah hiçbir zaman benim zararımı istemez.” di*yerek, Re*sû*lul*lah’a olan bağlılığını gösterdi. Bunun üzerine sahabi, Peygambe*rimizin yanına geldi. Kızlarını Cüleybib’e vereceklerini söyledi. Hazırlıklar ta*mamlandı, düğün yapıldı.
Düğünden çok az bir zaman sonra Peygamberimiz gazaya çıkmak için hazır*lıklar yapıyordu. Cüleybib yeni evli de olsa cihat ordusundan geri kalamazdı. Hz. Cüleybib, Re*sû*lul*lah’ın davetine hemen icabet etti. Bu savaşta kahramanca savaştı. Sonunda şehadet mertebesine kavuştu. Gaza bittiğinde Peygamberi*miz, “Cüleybib nerede? Onu göremiyorum, araştırın.” buyurdu. Sahabiler aradı*lar. Onu yedi müşrikin yanında buldu*lar. Hz. Cüleybib onları öldürmüş, sonra da şehit olmuştu. Gelip Peygamberimize ha*ber verdiler. Peygamberimiz yanı*na gitti. Üç defa “Bu yatan bendendir, ben de ondanım.” buyurdu. Sonra da onu eliyle defnetti.
Hz. Cüleybib’in (r.a.) hanımı, kocasının yolunu gözlüyordu. Şehit olduğunu öğrenin*ce, “şehit hanımı” olduğu için Cenâb-ı Hakk’a şükretti. Hele Re*sû*lul*lah’ın kendisi için, “Allah’ım, onun üzerine hayırlar yağdır. Hayatı boyunca sıkıntı yüzü gösterme.” şeklindeki duasına mazhar olunca dünyalar kendinin oldu. Bu dua sebebiyle herkes bu kadına gıptayla bakardı, yardımlarını alakalarını esir*gemezdiler.[1]
[1]Müsned, 4: 421; Üsdü’l-Gàbe, 1: 292.
