Anne..
Büyümek istemiyorum anne
Hedef seçmektense hedef olmayı, kurşunlara
Vurmaktansa vurulmayı seçiyorum .
Doğdum ve irkildim büyüklügü karşısında dünyanın.
Gördüm ve şaşırdım açgözlülügüne insanların.
İnsan insanın düşmanı mıdır?
Kim kırar gönülleri,
Korkmaz mı ve bilmez mi insan
Bir gönül kıran onmayacaktır
Ve vurduğu silah er geç dönecektir kendine
Ve insan vurdugu kadar vurulur bilmez mi?
Nedameti olmayana merhamet degil lanet edilir ancak
Anne çocukları
Küçük kurşunlarla mı vururlar
Oysa çocuk merhamet demektir biraz
İnanmaktır bir uçurtmanın degerli olduguna bir füzeden.
Bütün bilyelerimi versem, resimlerimi, topacımı
Yetmez mi anne yok etmeye yeryüzünden bütün silahları
Bütün oyunlarda ebe olmaya razıyım yeter ki bölmesin bir bomba rüyamı.
Madem savas en çok bir çocugun annesiz ya da babasiz olması demektir,
Ebelenmek ve bir daha oyuna girememektir madem.
Yakıyorum tahta atımı ve tabancamı.
Oyunlarda ne askerim bundan sonra ne de pilot .
Söz, kullanmayacağım bundan sonra sapanımı.
Sığınaklara gitmek istemiyorum anne.
Oynamak istemiyorum sonunda elma dersem çık olmayan hiçbir saklambacı.
Çocukları küçük kursunlarla mı vururlar anne
Akar mı onların da kanları?
Ne çok yorulduk büyümekten ...
Soluklanalım biraz...
