Elimin içine soğuğunu akıtan kurşundan bir kalem var...Ağlıyor...ve defterin içine
akıtıyor gözlerindeki nemi.
Keşke diyor, böyle nem akıttığım gibi, Peygambere atılan taşlara siper etseydim
kendimi.
Elimde ağlayan bir kalem, keşke diyor bir müşrikten dökülen kötü sözlere, dökseydim
içimi...
Elimde ağlayan bir kalem keşke diyor, Hz.Muhammed’in(s.a.v) Mekke’ye vedasından
önce, Hz.Ali’ye bıraktığı emanetler içerisinde, bir garip gözyaşı akıtsaydım...
Yazsaydım...Ya Muhammed (s.a.v), bırakma Mekke’yi...Ya Muhammed (s.a.v) gülüşünden
mahrum bırakma merhamet iklimini...
Mekke’de hurma ağaçlarının gözlerinden aktı şefkatinin şerbetine bulanmış
gözyaşları...Bir yağmur yağacaktı belki, çocuklar kumdan arabalarının arkasında,
senin ayak izlerini taşıyacaklardı. Mekkenin yetimleri asıl sen gidince yetim
kaldı.
Bir çocuğa sorsan belki ağlamaktan konuşamayacaktı, sen onların başını okşadığında
rüzgar duana tutunup güneşe sarınacaktı.
Mekke sokakaları sordular sanki, Ya Muhammed (s.a.v) Cennetin sokağına varacak olan
ayaklarını, bir daha bağrımıza basamayacakmıyız.
Ya Muhammed(s.a.v), Ebubekir’le beraber gelirken sen, üzerimizde duran şükür
secdesine kapanmış taşların gözyaşlarına karışamayacakmıyız bi daha.
Yetimliğine ağlayan şu gözyaşlarıda, şimdi gözyaşı döküyor...soruyorlar; Mehammed
nereye gidiyor...
O gece Hz.Ali ve Hz.Ebubekir biliyor gerçeği. Müşrikler kumların üzerinde
Muhammed’in kanını akıtmayı düşünürken, Hz.Ali vardı Muhammed’in yanında.
Cebrail dedi: Ya Muhammed(s.a.v) bu gece yatağında uyuma.
Hz.Ali girdi Muhammed’in cennet döşeli yatağına, Mekke’nin gecesi ağlıyor ve
ağlayarak daha çok karanlığa gizleniyor, bütün müşriklerin gözlerine iniyor gece,
iniyor ki göremesin müşrikler Allah’ın Rasülünü.
Hz.Muhammed(s.av) ve Hz.Ebubekir sığındılar Sevr mağarasının kalbine.
Sevr heyecanlı...bir Peygamber var içinde. Servin kalbi çarpmakta ve Peygamberi
saklayacak kuşların kanat sesleri içinde yankılanmakta . Güvercinler kanatlarını
Peygamberin merhameti gibi içine aldılar.
Ve yuva kurdular bir dua gamzesi gibi kondular Sevr mağarasının yanağına, örümcekler
ağlarını nurdan bir iplikle ördüler Sevr mağarasının yüzüne. Sevr mağarası sevinçten
ağlar gibi sanki, çünki içinde bir Peygamberi saklamakta, ve Ebubekir’in saçlarına
akmakta, Sevr mağarasının sevinç gözyaşları.
Müşrikler Sevr mağarasının önüne geldiklerinde, müşriklerin acımasızlığına nurdan
bir ağ ördü örümcekler.
Ve bilselerdi Muhammed’i bir daha göremeyecekler, yollarını değiştirip acımasızlığın
kılıcını Sevr mağarasına çekmekten vazgeçecekler...
Müşrikler gitti servin önünden, kuşlar alınlarını yeni kaldırdı şükür secdesinden.
Hz.Muhammed Ebubekir’le çıktı servin kalbinden. Örümcekler dediler..Ağımızı bir daha
mübarek ellerin delsin. Kuşlar dediler,ya Muhammed, senin kalbin gibi çırpalım
kanatlarımızı ve Medine’ye gitki dinsin seni bekleyenlerin kalbindeki sızı.
Kumlar Peygamberin ayakları altında ezilmek için, birbirlerini ezdiler.Hz. Muhammed
geliyordu, bunu tane tane sezdiler, Medineliler Hz.Muhammed’i(s.a.v) beklediler
hurma ağaçlarının gölgesinde ve duydular ki Hz.Muhammed Kuba’da ve öğrendiler ki
Hz.Muhammed (s.a.v) Kuba’da bir mescid yaptırmış, alnındaki nur damlarlı dökülmüş
Kubanın topraklarına ve ilk Cuma namazı , ilk tekbirler, ilk şükürler, duaların
arasından yeşeren ilk şükür tohumları Kuba’nın bağrında. Kuba ağlıyor ve çağırıyor,
gelin eyy inananlar Hz.Muhammed (s.a.v) burada, Ebubekir burada... tekbirler
müşriklerin mühürlenmiş kulaklarında patlıyor. Allahuekber diyor Peygamberin eline
dokunan Kubanın duvarları, Allahuekber...
Medinenin ağaçları gözyaşları içinde, Medine’nin kumları ayakta, Hz.muhammed(s.a.v)
Hz Ebubekir’in yanında.Hz.Muhammed geliyor meleklerin kucağında, Medine günlerdir
bekliyor geliyor kalk Medine Hz.muhammed(s.a.v) sana geliyor...Çocuklar indiler
develerin üzerinden, koştular damlara, develer süpürdüler eğilerek Peygamberin ayak
bastığı Medine topraklarını, kadınların dilinden dökülen şiir sanki Peygambere
dökülen nurdan bir nehir,
...Ay doğdu üzerimize veda tepelerinden...
Müslümanlar şükür secdesine kalktılar, hepsinin yüreğinden döküldü kasvet taşları ve
hepsinin gözlerinden aktı şükrün yaşları,
Ya Muhammed hoş geldin,
Ya Muhammed nurun senden önce geldi Medine’ye.
Ya Muhammed hoş geldin
Ya Muhammed hoş geldin...
Hüzün kaydı bir yıldızın kaydığı gibi hicret gecesinden.
Bu hicret unutulmayacak...Bu hicret inananların kalbinden Allah’a doğru akan rahmet
ırmaklarını hatırlatacak.
Bu hicret tane tane konuşulacak.
Bu hicret bize gelişin, bizim sana gidişimiz
Bu hicret alınların secdeye sığınması,
Bu hicret bir müşrikin kalbinde çatırdayan mührün açılışı ve kanayışı,
Bu hicret bir müminin Allah’a yakarışı...
Hicretin 1427.yılında seni düşünüyoruz.
Kalplerimizi salavatlar içine sararak, senin şefaatine nail olacağımız günü
bekliyoruz.
Ya rasulallah sen Medine’nin beklediği, Mekke’nin özlediğiydin...Seni kalplerine
mescid yapan Müslümanların kalbinde bekliyor ve özlüyoruz...
...Allahümme salli ala seyyidina Muhammed’in ve ala ali Muhammed...
