Sen Bu Siiri Okurken Ahmet Selcuk Ilkan

SEN BU SIIRI OKURKEN


Sen bu siiri okurken
Ben coktan bu sehirden gitmis olacagim
Artik ne ozlemlerimi duyacaksin bicak yarasi
Ne de telefonlarin calacak gece yarisi
Ve bu zavalli yuregim olmayacak artik
Kaprislerinin hedef tahtasi...
Seni sana
Beni bir akil hastanesine
Birakip gidecegim bu sehirden

Nasilsa kavusamadim sana
Nasilsa dudaklarinin kiyisina varamadim
Nedense butun cikmaz sokaklar adresim oldu
Ve nedense butun kirmizi isiklari uzerime yaktin
Ne yaptimsa
Bir turlu sana yaranamadim
Artik adressiz
Isiksiz
Ve oylesine issizim
Dunlerin kadar eskiyim
Verdi in acilar kadar pasliyim
Iste cikip gidiyorum hayatindan
Nasilsa fark etmez senin icin
Belki cok sansl
Belki de en yasliyim...
Artik
Pusulam hasreti
Saatim yalnizligi
Ve takvimler sensizligi gosteriyor bana
Neylersin
Yolcu yolunda gerek
Belki bundan sonra
Belki senden sonra
Adam olur bu "asi yurek"
Ve dersini alir da bu sevdadan
Bir daha
Boyundan buyuk denizlere
Asilmaz kurek

Yarin bu saatlerde
Ben yollarda olacagim
Sen kimbilir kacinci uykunda
Masal mavisi bir ruyada
Ve elbette o korsan yuregin
Yine pusuda
Oysa
Ilk defa sesimi duymayacaksin
Sitemlerin sahipsiz
Sorularin cevapsiz kalacak
Belki ilk defa icini kemirecek yoklugum
Tan mad n bir korku içini saracak
Ve ilk defa kendinle hesaplasacaksin
Ne oldu?
Ne oluyor?
Ne olacak?
Sonra
Bir gozun kor
Bir kulagin sagir
Bir ayagin kirik
Bir kolun kesik
Duseceksin yollara
Yani bastan basa yarim
Yani bastan basa eksik
Butun duvarlar ustune yikilacak
Belki ilk defa
"Unutuldum" diyerek icin sizlayacak
Ve sen bu siiri okurken
Ayriligimiz coktan baslamis olacak
Belki de son tesellin
Sana yazdigim "bu son siir" olacak
Ve kimbilir
Unutulmus bir gecenin tam ortasinda
Basucundaki bir radyoda
Uykusuz bir sair yuregini cinlatacak
Ve bir daha fisildayacak kulaklarina
Sana adanmis bu satirlari

"Butun sehirler uyur
Istanbul uyumaz
Ve birgün
Butun sevenler unutur seni
Ama bu "sair yurek"
ASLA UNUTMAZ...