Sürpriz otobüs

SÜRPRİZ OTOBÜS

Cimcime bir gün annesi ve kardeşiyle birlikte gezmeye çıkmıştı. Eğlenceli ve yorucu bir günün sonunda eve dönme zamanı da gelmişti artık. Cimcimelerin evleri uzaktaydı. Bu yüzden eve otobüsle gitmek zorundaydılar. Cimcime kız kardeşinin elini sıkı sıkı tutuyordu.
Hıııh, otobüs de gelmişti zaten. Ama bir dakika! Aynı anda iki otobüs birden gelmişti durağa. Cimcime’nin de kafası karışmıştı bu duruma! Cimcime’nin annesi o anda: “İşte otobüs geldi” dedi. Cimcime de “ Hangi otobüs anneciğim, öndeki mi arkadaki mi?” diye sordu.
Annesi cevap vermiyordu.çünkü arabaların gürültüsü o kadar fazlaydı ki annesi Cimcime’yi duymadı bile. Duraktaki herkes otobüslere doğru ilerliyordu.
İşte tam bu sırada Cimcime sıkı sıkı tuttuğu kardeşinin elini bırakmak zorunda kaldı. Cimcime o korku ve heyecanla alelacele otobüse bindi. Otobüs tüm yolcularını aldı ve hareket etti. Otobüs yoluna devam ediyor, Cimcime hala annesini ve kardeşini göremiyordu. Cimcime: “anne neredesin?” diye haykırdı telaşla. Hala kimse bir cevap vermiyordu işte tam o anda yanlış otobüse bindiğini fark etmişti Cimcime.
Birden telaşa kapıldı bu otobüsten bir an önce inip buradan kurtulmak istiyordu. Ama kapılar çoktan kapanmış ve otobüs de uzunca bir yol almıştı. Cimcime bir anda: “Durdurun bu otobüsü!” diye haykırdı.
Otobüs tıklım tıklım doluydu. Çoğunluğu da Cimcime’nin yaşıtlarından oluşuyordu. Herkes çok mutlu ve neşeli görünüyor, kimse Cimcime’yi umursamıyordu bile. Cimcime sinirlenerek: “İnmek istiyorum! ” diye bağırdı.
Kalabalığın arasından bir ses: “ çok eğleneceğiz emin ol” dedi. Nereden geldiği bilinmeyen bu ses Cimcime’yi şaşırtmıştı. “ Neden eğleneceğiz ki? “ diye düşündü. Ama en azından onu dinleyen birileri olduğu içinde biraz olsun rahatlamıştı.
Nereye gittiği bilinmeyen bu otobüsün içinde herkes çok neşeliydi. Cimcime çok şaşkındı. Nereye gittiklerini görmek için şöyle bir camdan dışarı baktı. Tam bu sıradan müthiş bir patlama sesiyle irkildi. Kulakları sağır eden bu ses karşısında herkes şaşırmıştı. Ardından gökyüzü ışıl ışıl, rengarenk bir cümbüş havasına dönüşüverdi. Herkesin gözleri gökyüzüne çevrilmişti. Bu bir havai fişek gösterisiydi. O anda Cimcime’nin yüzünde minik bir tebessüm belirdi.
Dışarısı bir karnaval alanı gibiydi. Her yer rengarenk ve hareketliydi. Aaa, palyaçolar da vardı. Ne sevimli görünüyorlardı. Otobüs bir anda duruverdi. Kapılar açıldı. Herkes inmeye başlamıştı. Cimcime de kalabalıkla birlikte aşağıya indi. Birde ne görsün!
Burası “Disneyland” tı. Cimcime şimdi hep gitmek isteyip de gidemediği yerdeydi. Şaşkınlığın yerini heyecan ve mutluluk almıştı. Hemen içeri girdi, içerisi tam hayalindeki gibi muhteşem bir yerdi. Aynı zamanda da çok kalabalıktı.
Cimcime ilerledi ilerledi. Aaa, o da kim? En yakın arkadaşı Aliş de oradaydı. Ve annesi ve babası ve Cimcime çok sevmişti buna. Hemen yanlarına gitti. Başından geçenleri bir bir Aliş’in anne ve babasına anlattı. Onlarda çok şaşırmışlardı bu duruma.
Hemen Cimcime’nin ailesine merak etmemeleri için haber verdiler. Kısa bir süre sonra da Cimcime’nin anne ve babası geldi. Cimcime ailesini görünce hemen koştu ve sarıldı onlara. Ailesi de çok mutlu olmuştu Cimcime’nin bulunmasına Aliş ve ve ailesine çok teşekkür ettiler. Sonrada Disneyland’ın tadını çıkardılar hep birlikte.
Peki, Cimcime’yi getiren otobüs neden onu buraya getirmişti ki acaba? Çünkü o otobüs Disneyland’ın servis aracıydı! Cimcime panikle o otobüsün diğer otobüslerden fark edememişti. Cimcime daha sonra “İyi ki de binmişim” diye düşündü ve maceranın tadını çıkardı.
alıntı