Sanal Hayatlar

Sanal Hayatlar

Kolay hayat ister olduk kolay... Sevgimizi, askimizi bile kolay yasamak istiyoruz..

Bizi yormasin, zorlamasin, basimiza bela olmasin... Istedigimiz zaman olsun, onun disinda yok olsun..
Bir kumandanin ucunda olsun hersey, bir bilgisayarin dugmesinde, bir telefonun tuslarinda.. .
Ulasmak, yasatmak, canlandirmak, hissetmek icin caba harcamayalim. ..

Sanal dunya giriverdi hayatimiza tam da bu gunlerde, cok da isimize geldi.
Sanal alemin, sanal insanlari olduk hemen. Duygularimizdan korkar olduk...
Hissetmek yok... Hersey bir yalan... Sanal alem degeri yok...

Dusunemedik ki kablonun diger ucunda gercek insanlar oturuyor...

dokunmaya
hissetmeye
goz goze gelmeye korkar olduk...
bir bilgisayar, bir msn, bir kamera hersey tamam...
Insan baska ne isterki...

Boylesi daha guzel, sanal bir gerceklikte sorumluluk duygusu yok, baglanma yok, hesap vermek yok deyiverdik.. .
Canin isterse varsin, istemezse yok... Ne guzel, tam bu cagin insanina gore...
Kolay isin, hangi yoldan elde edildiginin hic onemli olmadigi kolay paranin pesinde kostugumuz, hayata direk tepeden baslamak istedigimiz bu gunlerde, kolay seks, kolay iliskilerde giriverdi usulca yasantimiza. .

Zora gelemiyoruz, gercek iliskiler sIkiyor biraz...

Biri azicik duygularindan soz ettiginde birden itici oluveriyor, hemen pilimizi, pirtimizi toplayip arkamiza bile bakmadan ordan uzaklasiveriyoruz. . Neden peki, bunyemizde barindirdiginiz seyden kacmak niye, yok saymak, derinlere gondermek...
Kimsenin gozune gercek anlamda bakmak istemiyoruz, korkuyoruz birilerinin gozlerine bakmaktan.
Mekanik hayatlar, mekanik iliskiler, mekanik sevismeler istiyoruz...

O kadar rahatladik ki artik.. sevmeye bile usenir olduk...
ben gelemem ama gelirsen de hayir demem...
burdayim, isteyen gelip alsin...
ben kilimi kipirdatmam. ..
ugrasamam...
caba harcayamam.. .
ama soyle yakinlarimda olsan o baska...
ask aramiyorum, sevgi aramiyorum,
iliski aramiyorum
sadece seks ariyorum deyiverecek kadar bir yerlerde unuttuk duygularimizi, yitiriverdik insani insan yapan ruhumuzu...
Sevmekten korkar olduk…

Ne oldu bize, ne zaman, nerde kaybettik sevmeyi, kimlere birakiverdik ruhumuzu, kimler acitti canimiza da bu kadar acimasiz oluverdik...

Ben ugrasamam ama sen buralarda olursan da hayir demem yani, diyecek kadar korkar olduk birseylerin pesinde kosmaya..
Bencil oluverdik...
Birgun yalniz uyanmanin ne kadar korkutucu olacagi aklimiza hic gelmiyor nedense.

Kendi dogamiza hasret yasadigimizi bile anlayamadik…