Bursa Olay- Devrimde Gürler

Bursa Olay- Devrimde Gürler

Kaçış yok, sersemleyeceğiz...
Yıllar önce Can Dündar
yazmıştı;
İstanbul gazeteleri yaşamı İstanbul’dan ibaret sanıyor diye.
Misal "Dikkat Kar Geliyor" diye manşet atarlar.
Sonra da o haberin manşete çekildiği gazeteyi yurdun dört bir yanına gönderirler.
Oysa bunu yaparken hiç de akıllarına gelmez Erzurum'da, Kars'ta, Mardin'de karın hiç eksik olmadığı.
O İstanbul gazetesi manşeti İstanbullu için atar atmasına da Erzurumlusu, Vanlısı ve Karslısı "Kar mı geliyor, hiç gitmedi ki" deyiverir.
Ya da tam tersi;
"Nihayet kış bitti" diye yazarlar yazmasına da Doğu'da bitmez ki o kış hiç...
Buna benzer ifadelerle anlatmıştı Can Dündar yaygın basının bakış açısını.
Dün gazeteleri okurken aklım Dündar'ın o eski yazısına gitti yeniden.
İstanbul gazetelerinden birinin birinci sayfasında bir başlık;
"Hem yağmur hem fırtına...”
Neymiş Meteoroloji, yağışlı havanın hafta sonuna kadar süreceğini söylemiş.
Bir de uyarmış "Şiddetli rüzgâr fırtınaya dönüşebilir"
Şimdi coğrafik konumumuz itibarıyla avantajımız ortada.
Rahat rahat üzerimize alınabilir hatta "aman da eyvahlar olsun fırtına geliyormuş" deyip camı kapıyı sıkı sıkı kapatabiliriz.
Ve fakat...
Bu fırtına yurdu bir baştan öbür başa dolaşmayacağına göre, gazetenin birinci sayfasındaki uyan ülkenin büyük bölümü için abesle iştigal. Hatta bir tür şaka. Peki bu durum, koca bir köşeyi ayıracak, üzerine de bir ton laf edilecek kadar vahim ini?
Az önce sözünü ettiğim o coğrafik konum nedeniyle varsaydığımız avantaja güvenip, tamı tamına dört gündür çantanızda şemsiye, sırtınızda uzun kollu gömlekler ve elinizde ille de bir ceket yahut yağmurlukla gezinenlerdenseniz benim gibi, vahamet ortada.
Yağışın nemi hissedilir halde de, kendisi hâlâ yok.
Bu sıkıldım da patlayamadım ki rahatlayayım halini de eklerseniz, görürsünüz ki isilikler çıkara çıkara dolaşıyoruz sokaklarda.
Üstelik gayet de iyi biliyoruz bu dönemin beklenmedik hava patlamalarından kaçmanın yolu olmadığını.
Bir hafta yağmurlularla gezersiniz damla düşmez.
Sonra günün birinde azıcık güneş yüzünü gösterdi diye asarsınız şemsiyeleri yerlerine,
En deli yağmurun göbeğinde bulursunuz kendinizi akşamına.
Ertesinde bir grip ve derken siz tam bir paçavra...
Misal geçen yıl, yine buna benzer bir yakalanışım var ki evlere şenlik. İstanbul yolunun kenarı. Önümde koskoca bir otoban.
Tepemde şarıl şarıl yağmur, üzerimde keten bir kılık, ayağımda sandalet...
Ve ben suyu çekip çekip şişmiş sünger gibi kendimi bir minibüse dar atmıştım o resmin içinden sıyrılıp.
Ve yine aynı ben, tam da bugünlerde olduğu gibi,
O günün öncesindeki bir haftayı da tam teçhizatlı dolaşarak geçirmiş ve sonunda sıkılmıştım bu valizli günlük yaşamdan.
Çantada koca şemsiye, elde ceket, yağmurluk vesaire...
E şimdi mi?
Biliyorum ki bu dönemin fırtınasından kaçış yok.
O yüzdendir ki bilhassa bu dönem meteoroloji bültenlerine karşı fazlasıyla açık algılarım,
E öyle olunca da sanki yurdun tümünü birden hortumlar götürecek, fırtınalar dağıtacakmış gibi başlıklara atılınca,
Depreşiyor işte bastırmaya çalıştığım panik hallerim.
N'apiyim...