Her şey senin içinde aslında

Her şey senin içinde aslında

İnsan, sevdiği birileri için onları mutlu etmek uğruna çalışır, çalışır. Örneğin ailen, onlar seni mutlu etmek için hayatlarını harcar, peki sen? Yorum, o andan itibaren,kendini bulduktan sonra sana aittir. Onlara, sana verdikleri mutluluğun aynısını ya iade edersin ya da sana yaşattıkları o mutluluğu kalplerine gömersin. Buraya kadar her şey normal.Yani insanoğlu doğar, büyür, yaşlanır ve kendi doğrularıyla yok olur gider. Peki birini sevdiğimizde onun mutluluğu için çalışmalı ve sevgimizi bu emekle göstermeli miyiz? Yani birini sevmek bu sevgiye emek harcayarak kendimizi mi yudum yudum bitirtmek midir karşıdakine? Onun adına, sırf onun mutluluğuna... Onu sadece sevmek yetmez mi hiçbir zaman?? Günümüzde salt sevgi bir hiç mi? Bir hiç evet! Yani insan karşısındakine yaptığı iyiliğe bile karşılık bekliyorsa bugün,birisini sevmekte bir o kadar karşılık gerektiriyor. ''Onu seviyorsun' 'tamam bu normal , ama onu sadece sevdiğini göstermek yerine, şu soyut dünyamızdaki somutlukları eline sayarak, ruhunu temizleyip sadece sahip olduğun o salt sevgiyle doldurmak yerine, seni değil hayatı yaşamasını sağlıyorsun. İşte ''seni seviyorum'' lafı bu yüzden bu kadar basit, bu kadar olağan bir iki kelime oldu günümüzde. İşte bunun için sevdiğini haykırmak yetmiyor sevdiğine, insan inanmak istemiyor bu bir çift sıradan olmuş kelimeye. Oysa ki ''sevmek'' sevmektir, ''onu sevmek'' onu yaşatmaktır, ''seni sevmek'' her şeydir, her şeydir. Hayat değildir sadece, her şeydir.