KONU: "TERZİ SÖKÜĞÜNÜ DİKEMEZ."
Ana fikir: Başkaları için çalışmaktan, insan çok zaman kendini ihmal eder.
ÖRNEK ÇALIŞMA:
"Şüphesiz; hiçbir insanın karakteri birbirine benzemez. Yalnız kendi çıkarlarını düşünen insanların yanı sıra, yakınları ve çevresindekiler için çırpınan, içi insanlık sevgisi ve yardımlaşma duygusu ile dolu fedakâr insanlar da vardır. Bunlar başkaları için çalışmayı kendilerine temel görev sayarlar; hemen herkesin her işine koşarlar. Hatta geçimlerini bile, başkalarına yaran olan işleri yapmakla sağlarlar. Bu insanların, kendilerinin de hayret ettikleri bir yönleri vardır: Kendilerini ihmal etmeleri, başkalarına ayırdıkları kadar olsun, kendilerine zaman ayırmamaları.
Çalışmak, başkalarına yararlı olmak, başkalarının mutluluğu için çalışmak güzel bir şey. Hatta insanlığın şartlarından... Ama unutmamalıdır ki, öz benliğine karşı görevlerini yapmaktan kaçınmak veya bunları lüzumsuz görmek, insanın kendi şahsına karşı saygısızlık etmesi demektir. Tam manasıyla kendi şahsına yararlı olmayan bir insanın başkalarına yararlı olmak için çaba harcaması sunî bir gösteriş merakıdır."