BİR... (Beyler bu fıkrayı okuyun)

Yeni mahallesinde kahvede sohbet eden adama arkadaşları:
''Senin aile yaşantına hayranız, esin ve çocuklarınla çok mutlu bir
yaşantın var. Karinin bir dediğini iki etmiyorsun. Bu mutluluğunun
sırrını bize de anlat yoksa pısırık olduğunu düşüneceğiz.'' derler.
''Kısaca anlatayım..'' der adam.
''Düğünümüz bittikten sonra karim kendi atına, ben de kendi atıma bindik
evimize doğru gidiyoruz. Benim bindiğim atin ayağı takıldı ve sendeledi.
Karim eğildi ve benim atıma 'Bir' dedi.
Biraz daha ilerledik ve benim atimin ayağı tekrar takılıp tökezlediği
zaman esim tekrar eğilip atıma 'İki' dedi.
Az sonra atim tekrar ayni şekilde tökezleyince esim atından indi ve at'a
'Üç' dedi ve çeyizinden tabancasını çıkartıp atimi alnından vurdu.
Ben sok olmuştum... Esime bir hışımla çıkıştım "Yazık değil mi ata neden
vurdun kadın manyak misin sen?'' diye bağırdım...
Karim arkasını döndü ve bana 'BİR' dedi.
Ve o günden sonra karimin bir dediğini iki etmedim.... :D

aman abi dur,saymaya başlamasınlar...

gerçektende çok ama çok güzel bir fıkra, eline sağlık...