bir sonbahar günü geldi,yürüyorum sokakta yalnız.
rüzgar kendinden geçmiş,yağmursa yavaş yavaş hissettiriyor kendini.
bense aldırmıyorum soğuğa,sadece yürüyorum nereye gittiğim belirsiz yolculuğa.
yalnızım yapayalnız..titriyorum ama aldırmıyorum.
herkes tuhaf tuhaf bakıyor bana,dönüpde onlar kim diye bakmıyorum.
ayaklarım beni sahile götürüyor.
hani ben en çok kayalıklarda oturup denizi dinlemeyi seviyordumm ya seninle
yine kendimi kayalıklara atıyorum..
denize en yakın kayalığa oturup sessizliği dinliyorum.
sessizlik ama içinde sadece senin olduğun sessizlik.
düşünüyorum eyy sevgili,
geçen günleri,paylaşılan anıları,güldüğümüz ağladığımız herşeyi düşünüyorum.
şu anda bile en çok yanımda olmanı istiyorum.
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/kendi-siirleriniz/59823-sonbahar.html#post122340
ama gelme,seni affedemiyorum..
sevdiğimi bildiğin halde sessizce gidişini kendime yediremiyorum.
unutmaya çalışıyorum ama ben her sonbaharda sessiz ağlıyorum..
şimdi anlıyorum ki DEĞMEZSİN...