Gün sessizce aralarken perdesini,
Gecenin koyu yalnızlığı sardı bedenimi,
Anlatabilsem kelimelerle derdimi,
Ağlamaktan soluksuz bırakırdım bedenimi,
Bir bilsen seni nasıl sevdiğimi...
Gün tam benliğiyle görünüyorken hayatta,
Kuru kalabalığın yalnızlığı sindi üzerime,
Hayatın bir çıkıntısında takılıp düşsem,
Duyduğum çocuksu acıyı bir anlatabilsem,
Sevdamı çocukça bir yaşayabilsem...
Gün yüzünü bürürken kara örtüsüne,
Şehirlerin ışıltısı vurur gözlerime,
Yansır sahte ışıkları bir su birikintisine,
Yalnızlığım başlar yine o köşede,
Hasret dolu günler yine peşimde...
