Bugünlerde bulanık yaşıyorum hayatı.Etrafımda olup bitenleri anlamlandıramıyorum.Bazen konuşacak oluyorum ama birden tutuklaşıyorum ,sanki dilim lal oluyor konuşamıyorum.
Kimseye diyemediğim sensizliğim var içimde.Yokluğun üzerime yapışmış bir eziklik..Ve bu öyle bir eziklik ki üstümden atamıyorum.Gidişini kabullenemedim.Utanıyorum bittiğini söylemeye.Yaram acıyor,yanıyorum,dayanamıyorum.
Bu sevdanın bitişini seninle konuşurken son kez aktı gözyaşım.O gün beni haketmediğini anlayınce sadece kalbim değil ,
Seni görmeden yapamayan gözüm ,
Elini tutmadan yaşayamayan elim,
Adını anmadan duramayan dilim,hergün seni överek anlattığım gece,seninle anlamlı hale gelen hayat küstü sana.
VE hatta Beni sensiz görmeye alışkın olmayan sokak bile küstü sana.
Sadece onlar biliyor senin bana yaptıklarını.Senin halden anlamadığını,sorunum olduğunda yardımcı olmak yerine derdime dert kattığını,ağlamamın tek sebebi olduğunu kimseye söylemedim.Öyle yaa benden başka kimse seni kötü bilmesin.
...
Gidişinden sonra bana sadece karanlık yakıştı.Günü görmez oldu gözüm,ben geceye layığım.Öyle bir karanlıkta kaybolmalıyım ki kimse kırgın yanımı görmesin.
Şimdilerde başlayamadıklarıma üzgün,yarım kalmışlıklarıma küskün,yaşamadan bitişlerime suskunum.
Kaybolduğum karanlıkta ardından gitme diye çok yalvardım ama gidişine engel,dönüşüne sebep olamadım.Artık durmam gerektiğini anladım ve evet şimdi suskunum..
Seni doyasıya sevme hevesi içinde kalmış kalbim daha kaç kez unutulmuşluğun ağırlığını kaldırabilir bilmiyorum.Bildiğim hiçbir şey yok,önümü göremiyorum.Sadece gece habercim oluyor yavaş yavaş yok oluşumun.
Şimdi sana son sözlerimi yazarken üzgünüm ama senin için iyi dileklerde bulunamayacağım.Sen giderken masum yanımı da yanında götürdün.Bundan sonra sana karşı gurur ve kin bana eminim çok yakışacak.
İçine hapsolduğum boşlukta hoşçakalmaM dileğiyle.
