Yıldızlarım sönük
Günaydınlarım günbatımlarıma karışmış
Ben yine ağlıyorum
Cehennemlerdeyim yanıyorum....
Enkuytusuna çekiliyorum sensizliğin
Susuyorum...yoksun yine yokluğunu kokluyorum
Geçen yazdan ve senden kalmayım....
Bir cigara yaktım...dumanında hayalini çiziyorum...DUYSANA BENİ....
Hiç birşeyim olmamak mı kaderim?
Yitik bir gecedeyim...
Dokunsan yağmur yağmur inecek yıldızlar gözlerimden
Anlamsızım…..
Ağır kanamalar içindeyim bir deli sevda içimde
Patlamaya hazır yüreğim….
Dokunmayın bana!
Geceme dokunmayın!
Dört bir yanımdan saldırıyor yokluğun savunmasızım….acımıyor artık yaralarım….
Gece...ıslak tren rayları
Bu yokluğun,bu çığlığın tek şahidi….
Şimdi bu allahsız özlemin….şimdi bu gece….
Bitmeyecek!
Dinmeyecek!
Anlamını yitirdi direnişim…
Ağır ödeştik seninle….bir ebedi hasret aldım bir ebedi gurbet verip…
Gece!
Senli anılar!
Birde çığlıklarımın takılı olduğu ıslak tren rayları
Şahidimdir İstanbul...
Kanamış kanatlarımdan birtutam öfke
Bir kahve gözün hayaline dalmış kirpiği kirpiğine değmemiş bir çift göz...
Ve kara, kapkara bir gökyüzünden bir yorgan…..
Ve birde sen…..
Sevdiğim….uğruna hayatlar yıktığım...herşeyim….
Hiçbir şeyim olmamakmıydı vaadettiğin YARIN...
Elif Eylül AYBAŞOĞLU
(12.06.2007)
