SUNU;

'..Yolumu yitirmişliğin, gecelere sığınmış gözlerimin ışıkta kamaşmasından,
Ve tanıyışım onu, yüzünü görmeden; sevmek, tümden teslim oluşlarımla, Allah’a inancımdan…
Sevdim işte, her adama yakışmaz sevmek bu kadar,
Sevmek yakıştı, aşk küstü bize; küstürerek bizi birbirimize,
Ayrılığı bıraktı aramıza…
Aramızda bin yıllık yol,
Bu işte bir ayrılık var usta! '
SİNAN ELDEM

Aşkım...Yüreğimin Anarşisti..! ! .
Koskoca bir okyanustan farksız duran gözlerin de ben, binlerce kez bulup yitirdiğimiz sevdayı arıyorken, yazık zamanlarda çalan bir türküye çaldırmışım da seni! Haberim bile yok... Gözlerini dünyanın en mavi okyanusuna liman yapmışım ben, sense yitip giden bir tren çığlığına takıp veda gülümsemeni öylece çekip gitmişsin bu memleketten.. Bu yürek ne ayrılıklar gördü desem, yalan olmaz...Sürgünlerin uzmanıyım ben.. Bilmem! farkı ne seninkinin? Hani en apansızı desem o da olmaz. Çünkü bilirim böyle olmaz ansız gidişler. O gidişlerin hep bir dönüşü, dönüşün de bir bekleyeni vardır. Oysa sen, gittin dönmüyorsun.. Dönsen de bilirsin bulamazsın beni o yıkık dökük iskelede... Emin ol ben de bulamıyorum kendimi, ardından gelen en büyük dalgaya bırakmıştım en son, hangi sahile vurdu bedenim bilmiyorum...
Öfkem oldun bazen karıştın, kızgınlığa dönüştün bazen, Dağlarım oldun..Cudi'de bir şaki...En tepesine umutlar bağladığım... Ama umutlarım hep yıkıldı! Bir suç gibi kazıdım seni beynimin orta yerine, silinmedi hiç bir izin.. Benim aklımda sen Ankara'da ayak izlerin!
Seni görseydim... Bırakmazdım, izin vermezdim bu ayrılığa...
Yolunu keser, gitme diye kolundan tutardım... Alır atardım hücrelerime, esirim olurdun..Bilmem kaç yüzyıl sürerdi mahpusluğun...
Derdim ki, gitme..sakın gitme..! !
Benden öte yol yok yarınlara...

Hiç hata yapmaz sanırdım kendimi.. pişman olmaz hiç... Hep öyle dimdik duracağım sanıyordum... Ne var ki son ana kadar direnmişken yıkıldım..paramparça dağıldım.. ayaklarının dibinde... Yarım yamalak toplayıp parçalarımı gittin... Yarım yamalak diyorum çünkü gururumu bir de başeğmezliğimi unuttum buralarda bir yerlerde... Yıllar geçse vermem onları sana, sen hep öyle vicdansız eğik kal gözümde...
Tek farkla yaşıyoruz aynı kaderi;
Sen yaralarını gösteriyorsun kimliğini sorduklarında...
Ben kimliğimi gösteriyorum acılarım sorulduğunda...
Sakın acele etme kuşkuya düşmesin yüreğin acının en katlanılmazında hasretin en büyüğünde sınamadık mı sevdamızı..Eylüllü bir sabahla geleceğim sana.. Ayrılığın atlasını çizdim bir kıtadan diğerine sevgiden yollar köprüler yaptım yüreklere giden... Sevenleri birbirinden seni benden hiç..hiç...hiç.. ayırmadım..
Haymana düzlüklerinemi...Gavur dağlarına mı uğurlanır yolcular.. dağların eteğinemi yolcu yollanır? İtin uğursuzun kol gezdiği bir gecedeyim.. içimde gurbetleşen yokluğun...
dönerim sol yanıma..sol yanımda sen.. başımı kaldırsam..gözlerine..gözlerine baksam..Utanırım..Bana 'bir hayat sence kaç ölüm eder' diye sormuştun ya söylüyorum işte
Bu aşk değer be gözüm onlarca ölüp ölüp dirilmeye..
Şimdi sokaklardayım.. sokaklarda...içimin sokaklarına adın yürüdü
Adın satırbaşlarında ayrılıkların.!
Sevgili..En sevgili..! Bir gün başka bir limana demir atarsa gönlün, yitip giden bir Eylül sabahında bulacağını söyler sana yıldızlar; kaybettiğin parçalarını...Boşuna arama sevgilim.. Onlar bende yüreğim..Onlar bende..Savrulan tüm parçaların yitip gitti sandığın herşeyin bende..Sende sevgili sende bendesin...
Kaynak: ReformTürk http://www.reformturk.com/kendi-siirleriniz/18211-yuregim.html#post35306


Elif Eylül Aybaşoğlu