türk kadını'nın süsü kına

Kına ismini bitkisinden almaktadır. Kınanın ilk ilk olarak, süsleme amacından önce çöl insanları
tarafından serinlemek için kullanılmaktaydı. Çöl insanları bu bitki
yaprağını ezerek çamurla karıştırdılar ve elde ettikleri
karşıma ayaklarını ve ellerini batırdılar Bu şekilde
cild üzerinde koruyucu bir tabaka oluşturan çöl sıcaklığı
karşısında cilde daha bir dayanıklılık sağlamaktaydı.
Ancak ellerin her tarafına yapılması yerine sadece avuç içinin
(ortasının özellikle) yapılması ve bununda kişiye bir serinlik duygusu vermesi sayesinde,
daha farklı bir amaçla da kullanılmaya başlanmıştır.
Avuç içinde bir kırmızı nokta şeklinde yapmayı keşfeden
keşfeden kadınlar, bu merkez etrafında da yla küçük noktalar koyarak estetik
bir görüntü yakaladılar. Kına sayesinde yakalanan bu zerafet nın bir estetik araç olarak da
kullanılmasına yol açtı. Hindistan'da gümüş veya fildişinden yapılmış ince bir alet,
Fas'ta sürme için kullanılan bir tahta tahta, uygulamaları için malzeme oldu.
Ve bu günde çöl köylerinde kullanılan stil budur. Ancak Hint konisinin bu kadar popüler olması
ise sadece son yılda olan bir şeydir. Özellikle nın son on yılda kazandığı popülerlik sayesinde,
sanatçılarının çoğalmasına ve ile ilgili uygulamaların klasik kullanılış biçiminin dışında denemelere
yol açtı. Kadın vücudunun özellikle bir bütün olarak uygulamaları için kullanılması bu denemelerin
bir sonucu oldu. Elbette bu ile ilgili daha yeni tekniklerin de kullanılmasının da bir sonucuydu.
Çeşitli ülkelerdeki sanatçıları, yı farklı malzemeler
eşliğinde kullanarak estetik açıdan son derece başarılı
çalışmalar yaptılar. Bu başarılı çalışmalar aynı zamanda,
dövme sanatına soğuk bakan ve vücut için zararlı olmayan ve
bilakis faydalı da olabilecek ama aynı zamanda süsleme açısından da
en az dövme kadar vurgulayıcı bir alternatif arayan insanlar için
iyi bir örnek oldu. Kınanın dövme sanatının aksine uygulamalarındaki basitlik ve malzemelerindeki ekonomiklik de nın popüleritesini arttıran nedenlerden biri oldu. Ancak başarılı bir uygulaması için, nın doğru tanınması gerekmekte ve yanlış malzemelerden kaçınmak gerekir. İşte da kullanılabilecek yada kullanılmayacak malzemeler:

Taş Kınası: Özellikle ortadoğu ülkelerinde kullanılan ve siyah bir taşın öğütülmesinden elde edilen ( taşı) ile aynı özelliklere sahip değildir. Her ne kadar olarak da bilinse de. Ve cilde olan etkisi açısından da gerçek gibi bir faydası da yoktur. Bu bakımdan ülkemizde taş olarak da bilinen bu nın gerçek ile bir alakası yoktur.


Renkli : Kına, asla mavi, sarı, yeşil, mor veya siyah değildir. Eğer bir cilte bu tür çeşitlilikte renklerden oluşan süslemeler varsa o değildir. Cilteki bu farklı renkler boyadan illeri gelir. Böyle bir durumda kullanılan boyanın niteliği önemlidir. Kullanılan nın içinde boya maddesinin varolup olmağının en önemli belirtisi ise en kaba biçimde nın kokusundan anlaşılabilmektedir.


Ceviz ve Kına: Bir çok halkta hazırlanırken karşımın içine ceviz kabuğunun tozu veya kaynatılmış ceviz kabuğunun suyu karıştırılır. Bundaki amaç nın daha yoğun ve koyu bir renk tonu vermesi içindir. Ancak pek çok insan cildinin de cevize karşı alerjik reaksiyonlar gösterdiği de bilinmektedir. O yüzden ceviz kullanılırken dikkat edilmelidir.


Limon ve Kına: Limon kabuğu veya suyu yı karartabilir. Ancak ciltte de kaşıntıya da sebep olabilir.


Siyah Kına: Siyah veya Hint sı olarak da olarak da bilinen ve çoğunlukla aktarlarda rahatça bulunan ların hiçbiri gerçek değildir. Ana olarak boya katkılı maddelerdir.
Petrol, Parafin gibi akışkanlar ve Kına: Bazı ülkelerde ve özellikle Arap yarımadası, başta olmak üzere yı daha da karartmak içn petrol, parafin veya temizlik maddeleri olarak da kullanılan sıvı deterjanlar da kullanılmaktadır. Bu son derece tehlikeli bir yöntemdir. İthal edilen pek çok bu kimyevi maddeleri barındırabilmektedir. Kına kullanıcısının özellikle paket hazır kullanıyorsa içindeki katkı maddelerinin ne olduğundan emin olması gerekir.


Kafur ve Kına: Genelde Hint ustaları tarafından kullanılan kafur, yı daha da karartmak için kullanılır. Ancak kafur özelliğinden kaynaklı olarak, sarhoş edici, midde bulandırıcı, baş döndürücü ve daha ağır rahatsızlıklara da neden olabildiğinden, hem uygulayan hem de yı cildine yaptıran için oldukça zahmetlidir. Kafur kullanmak bu anlamda pek tavsiye edilmez ve uygulayacılrının da çok bilinçi olması gerekir.
Uygulamadanın standart bir yapılış biçimi olduğunu söylemek mümkün değildir. Çünkü en başta halktan halka hatta kişiden kişiye göre bile cilt yapısı, vücut ısısı ve ve kişinin stresli olup olmaması nın istenilen sonucu vermesinde etkilidir. Kınayı uygulayan kişi için en iyi yöntemi yine deneme yanılma yoluyla kendisi yine bulacaktır. Ve bu yüzden en iyi tarifi deneydir