Abdurrahmân bin Muhammed Hazretleri

Abdurrahmân bin Muhammed hazretleri, Yemen’de yaşamış fıkıh ve tefsîr âlimlerindendir. 1379 (H.781) senesinde Yemen’in Zebid şehrinde sabah namazını kılarken vefât etti. Âlim ve ârif bir zât olan Abdurrahmân bin Muhammed, İhyâu Ulûmiddîn gibi kitapları tetkik eder, okuyup incelerdi...

ÇOK İLİM SAHİBİ BİR ZAT İDİ
Ebû Muhammed hazretleri, ilim öğrenmek ve öğretmekte gayretli, zühd ve verâ sâhibi, haramlardan ve şüphelilerden son derece sakınan, dünyâya gönül vermeyen, çok ilim sâhibi bir zât idi. Kur’ân-ı kerîm okunurken kendinden geçerdi. Görenler ölüyor zannederdi. Âilesi kalabalık olduğu hâlde, evinde dünyâlık bir şey bulundurmazdı. Çünkü o, dünyâya ehemmiyet vermez, gönül bağlamazdı. Bir şeye ihtiyâcı olduğu zaman gayb âleminden, Allahü teâlâ tarafından kendisine gönderildiği rivâyet olunur. Eliyle topraktan bir şey alsa, Allahü teâlânın izni ile o şey, Ebû Muhammed hazretlerinin arzu ettiği şeye dönüşüverir, sayı ve adet olarak tam istediği gibi olurdu.
Abdurrahmân bin Muhammed hazretleri sohbetlerinde buyurdu ki:
“Ey kardeşim! Kendine nasîhat eden yine kendin olsun. Bir noksanın olduğu zaman, kardeşlerinin seni uyarmalarını bekleme! Bu güzel haslet, artık kendisine veda edilen bir şey oldu.”
“Bir kimsenin, dîninde sağlam bir bilgisi olmadan, Müslümanlardan uzakta kalması hiç doğru değildir. Dinî bilgileri öğren sonra uzlet et!”
“Bir mezarlığa uğrayıp da, oradakilere duâ etmeyen ve kendini düşünmeyen kimse, hem kendine ve hem de kabirdekilere ihânet etmiş sayılır.”
“Bütün namazlarımda okuduğumdan başka bir şey düşünmem!”

“ALLAHIM, BENİ BAĞIŞLA!”
“Kişi, Estağfirullah ve etûbü ileyh (Allah’tan magfiret diler ve O’na tevbe ederim) demesin! Çünkü sonra böyle yapmazsa yalancı olur. Ancak “Allahümmağfir lî ve tüb aleyye” (Allahım beni magfiret et ve günahlarımı bağışla!) desin!”
“İnsanlar ile çok düşüp kalkan kimsenin kalbi harab olur.”
“Âlimin hatasını yaymayın, teşhir etmeyin. Çünkü âlim işlediği zelleyi hemen terk edebilir.”
“İnsanları iki şey mahveder. Birisi fazla mal toplamak, diğeri de çok konuşmaktır.”
Abdurrahmân bin Muhammed hazretleri vefat etmeden evvel buyurdu ki: “Nasihat olarak ölüm yeter.”