Bir papatya tarlası düşün

Bir papatya tarlasi düsün... Ilkbahar ayi.
Ve sen onun yanindan gecen yolda yürüyorsun.
Ve o papatya tarlasinda bir papatya dikkatini
ceker. Binlercesinden birisidir, ama sen onun
yanina gidersin. Onda seni ceken bir seyler
vardir. O papatyayi oldugu yerden koparirsin.
Sadece senin olsun istersin. Sadece senin...
Olecegini düsünmeden ve gidersin o tarladan.
Icindeki siddetin durduramadigi bir bencillik
ama bir o kadar guzel ve hapsedici.
TUTKU bu olsa gerek...

Yine o tarlanin kenarindaki yolda yürüyorsundur.
Yine milyonlarcasi arasinda bir tanesi seni
ceker. Yaklasirsin yanina. Gözlerin baskasini
görmez olur o an. Onun icin herseyi yapmak
istersin. Dokunmak istersin. Dokunamazsin, orda
onunla ölmek istersin. Ama birden hafif bir
rüzgar eser ve bir baska guzel cicek kokusu gelir
burnuna. Dayanamazsin onun kokusuna. Unutturur
herseyi bir anda ve o kokunun geldigi yöne
gidersin. Diger papatya orda kalmistir. Yureginin
bir kenarinda. Paylasilmamistir bircok sey.
Unutulmaz belki ama geri de dönülmez ona.
ASK bu olsa gerek...

Yine o yoldasin. Papatya tarlasinin yanindan
gecen... Ve yine bir papatya milyonlarcasinin
icinden seni ceker. Gidersin yanina. Orda
kalakalirsin. O hic ölmesin diye her seyi yaparsin.
Tüm gücünle onunla olmak istersin. Oradan seni
koparacak hic bir güc olmadigina inanirsin.
Ve orda onunla ölene kadar birlikte kalirsin.

SEVGI bu olsa gerek...