Keşke

Keşke hep çocuk olarak kalabilseydik hiç büyümeseydik,
Hayata inat, sevgiyle büyüyen yüreğimize inat...
Çocuk kalabilseydik ve kimse bize düşmanlık besleyemeseydi..
Yada bir derecemiz olmasaydı sevgide..
Sadece çocuk olduğumuz için sevilseydik
Farklı niyetler beslenmeden safça bir sevgiyle sevilseydik..
Ama büyüdük işte dostlarımız oldu düşmanlarımız oldu
Ve hatta düşmanlarımız dost, dostlarımız düşman oldu..
Hiç tatmadığımız üzüntüyü tattık
Hiç görmediğimiz kavgayı gördük..
Hayat kavgası, yaşam kavgası ve dahası...
Mücadele etmeyi denedik azmetmeyi, başarmayı öğrendik
Ve bazen de mağlup olduk ..
Ama yine de pes etmemeyi öğrendik..
Büyüdük!..
İçimizde çocuğumuzu hep taşıdık hep koruduk
Ve ona bulaştırmadık kavgayı, nefreti, düşmanlığı..
Ama kimimiz içindeki çocuğu kaybetti ve yaşamca katledildi..