--------------------------------------------------------------------------------
ANNE BEN ÖLÜYORUM
Anne ben ölüyorum...
Gözlerim kanıyor ikide bir;
Türk filmlerinin yarı absürt senaryolarında hüzünleniyorum.
Şizofreni diyorlar, algınlığıma
Anne, ben ölüyorum
Gözlerim doluyor, gözlerim kanıyor
Anne, ben erken ölüyorum
Yüreğim gene benimle
Ama ben yaralıyım
Ve artık ata binemiyorum
Aramızda dağlar var
Kokun geliyor uzaklardan, hissediyorum
Ellerin Cennet kokuyor anne, kucağın Cennet kokuyor,
Beni kucağına alsana; sarsana beni; koklasana...
Anne ben ölüyorum ağlamasana!..
"Anne ben, anne ben, anne ben ölüyorum,
Ağlama, ağlama, belki iyidir ölüm..."
Sevdiğim kıza söyle, şarkımızı unutmasın,
"Her yerde sen, her şeyde sen, bilmem ki nasıl söylesem" diye biten şarkımızı...
Nefes almak yaşamak mıdır anne?
Acı çekiyorum nefes alırken!
Yaşamak, acı çekmek midir?
Ölürsem, nefes alamam değil mi?
O halde ölüm, acısız
Daha mı güzeldir ölüm?..
"Ne güzel,ne güzel, ne güzel şeydir ölüm
Ağlama, ağlama belki iyidir ölüm..."
Keşke diyorum, hiç gitmeseydim İstanbul'a
Adam olmak için İstanbul'lu olmak gerekmezmiş..
Keşke diyorum, hiç gitmeseydim;
Yolumu kesmeselerdi dar sokaklarda,
Kavgalara girmeseydim, seni bu kadar üzmeseydim;
Keşke diyorum, ahh keşke!..
Düşün ki savrulmuşum, ateş iken kül olmuşum;
Alın yazım almış beni avuçlarına,
Ki, uzaklarda bir yerlerde bir şehir olmuşum.
Üşüyen, yanan, eriyen bir şehir!
Kül olmuş gitmişim anne
Ve bir avuç toz olup, düşmüşüm ayak izine
Ve şimdi yanıyorum,
Elini tutamadan ölüyorum; ona yanıyorum
Saçlarım ağarmadan ölüyorum; ona yanıyorum
Anne ben ölüyorum..
Gözlerim doluyor, gözlerim kanıyor
Anne, ben erken ölüyorum
Kokun geliyor uzaklardan, hissediyorum..
Ellerin Cennet kokuyor anne, kucağın Cennet kokuyor
Beni kucağına alsana; sarsana beni; koklasana...
Anne, ben ölüyorum; ağlamasana
"Anne ben, anne ben, anne ben ölüyorum
Ağlama, ağlama, belki iyidir ölüm..."
Arif Nazım
