Güzel bir hikaye

Mehmet ile Handan öğrenci olup, aynı evi
paylaşmaktadırlar.
Bir gün Handan ve Mehmet, Mehmetin annesini yemeğe
davet ederler,
Mehmetin annesi akşam yemeği süresince Handanı uzun
uzun süzer ve aslında Handanın çok alımlı ve güzel
bir kız olduğunu , acaba aralarında ev
arkadaşlığından daha ileri bir boyutta bir ilişkinin
mevcut olup, olmadığını merak eder.
Aklını okumuşçasına Mehmet annesine der ki:
Ne düşündüğünü biliyorum ama emin ol ki sadece ev
arkadaşıyız, ötesi yok. Akşam yemeğinden sonra
Mehmetin annesi evine döner.
Aradan bir iki gün sonra Handan der ki:
Mehmet,annen bize yemeğe geldiğinden beri gümüş
çorba kasesini bulamıyorum.
Mehmet yanıtlar:
Annemin almış olabileceğini tahmin etmiyorum ama ben
yine de kendisine bir mektup yazayım.
Oturur ve yazar:
Anneciğim, Gümüş çorba kasesini sen aldın demiyorum,
ama almadın da demiyorum. Fakat konu şu ki: sen bize
yemeğe geldiğinden beri gümüş çorba kasesi kayıp.
Sevgiler oğlun Mehmet.


Bir hafta sonra Mehmetin annesinden mektup gelir:
Sevgili oğlum:
Handanla yatıyorsun demiyorum, ama yatmıyorsun da demiyorum. Fakat
konu şu ki: Handan kendi yatağında yatıyor olsaydı, gümüş çorba
kasesini çoktan bulmuş olurdu.

Sevgiler annen.