ÜŞÜYORUM ANNE http://www.burasicanakkale.com/buras...anne_bebek.jpg
Gün geceye döndü.Ben yalnızlığımla başbaşa kaldım.Dalıyorum anılara ve düşünüyorum geçmiş yıllarımı.Takılıp kalıyorum tek bir noktada. O noktada kocaman bir düğüm var yıllardır çözemediğim. Ne kadar çözmek istesemde çözülmüyor ANNE.Çoğu zaman "boşver" desemde kendime, beynimin içinde hep aynı soru, aynı çözümsüzlük. Ulaşamıyorum sana ANNE. Hiç ulaşamadım zaten.İçim acıyor, ağlıyorum.sessiz çığlıklarımı duyuyormusun ANNE? Hayır duyamazsın zaten hiç duymadınki. Hiç silmedin gözyaşımı, hiç sormadın hatırımı, hiç bilmedin yüreğimin kavgasını.
Hep "ben" dedin."Benim dediklerim, benim istediklerim" dedin.Oysa birde ben vardım ANNE.Aşamadın kendini, aşıpta bana ulaşamadın. Ben merkezli dünyanı yıkıp yanımda olamadın. Ne olurdu, ne olurdu bir defa beni dinleseydin, bir defa yüreğime girebilseydin ANNE.
Beni bütün bu düşünce ve binlerce cevapsız soruyla bırakıp gittin. Yıllardır yoksun. Biliyormusun ANNE ben seni hep rahmetle anıyorum.Çünkü sen ANNEMdin. Çünkü ben senin canından bir parçaydım.
Yüreğim acıyor ANNE. Bak yine geceyi yarı ettim. Ve ben yine ağlıyorum, özlüyorum seni ANNE, yemin ederim her şeye rağmen özlüyorum seni. Bilmezmiyim kutsallığını, çektiğin cefayı, fedakarlıklarını, bilmezmiyim yaşamadığın yıllarını? Bilirim ANNE inan ki bilirim.Çünkü şimdi ben de bir ANNEyim.
Mutlaka çok sevinmişsindir dünyaya geleceğimi duyunca.İlk ne zaman nasıl hissettin beni? Çok yaramazmıydım karnında.? Dokuz ay nasıl durdum orda ANNE? Beni besledin canınla kanınla.Ya sonra nasıl büyüttün, nasıl getirdin onca yaşa? Uykusuz gecelerin, sıkıntıların acıların. Çok üzülürdün demi ben ağlayınca, hasta olunca? O sıkıntılar içinde mutlu olurmuydun ANNE yüzüme bakınca?
Keşke bunları karşılıklı konuşabilseydik ANNE.Dizine yatsaydım sen saçlarımı okşayarak beni bana anlatsaydın. Sahi ANNE niye ben hiç dizinde yattığımı hatırlamıyorum? Hiç mi vaktin yoktu beni dizinde yatırmaya bana sevgini sunmaya?
Geçmişe gitmek, geçmişte yaşamak, geçmişte savaşmak.......beni ne kadar yoruyor, üzüyor biliyormusun ANNE? Hüzün doluyum bugünlerde. Gecenin bilmem kaçı bir fincan kahve, bir sigara ile başbaşayım. Ve sana mektup yazıyorum ANNE. Sigaranın dumanı ciğerimi yakıyor.Yokluğun gibi, hasretin gibi ANNE.
Biliyormusun ANNE sevmiyorum bu anneler gününü. Oldum olasıda sevmedim. Bu günlerde herkeste bir telaş, kimileri şiir yazıyor kimileri mektup. Her söz ANNE üzerine sanki. Bunları duyunca, okuyunca ağlıyorum, şairin dediği gibi "sol yanım acıyor ANNE " sol yanım çok acıyor.
Çocukluğumdan pek birşey hatırlamıyorum.geçmişimden
hatırladığım en acı şey ne derlerse "yaşanmamış gençliğim " derim.O güzelim yıllar, o geri gelmesi mümkün olmayan yıllar, hüzün acı gözyaşı dolu yıllar. Bana sarıldığını, beni öpüp kokladığını hatırlamıyorum ANNE. Hatırladığım sadece bayramlarda elini öptuğüm ve senin beni öpmen. Daha sonralarıda evden ayrılıp yuvanızdan çıktığımdaydı.Sana geldiğimde sarılırdın bana.O kadar. Peki ANNE bana sarıldığında o ANNE sıcaklığını niye hissedemezdim? Yoksa sen mi hissettiremedin? Niye ANNE niye bir gün bana " seni seviyorum " demedin, derdimi mutluluğumu mutsuzluğumu sormadın, niye oturup bir gün benimle konuşmadın. ANNE bana niye onca acıları yaşattın niye?
Duy ANNE beni bir kere duy! ! ! ! ! Hala acın içimde, öfkem yüreğimde hala seninle hesaplaşıyorum. Ve hala çözüm bulamıyorum.Ne çözülmez bir düğüm atmişsın yaşantıma ANNE.
Ben de artık bir anneyim. Rabbim bağışlarsa iki yavrum var. Onları ne kadar çok severdin. Dünyan değişmişti torunların doğunca.Mutluluktan uçmuştun. Çocuklarımı senin beni sevdiğin kadar çok seviyorum. Bir farkla ben her an onlara" sizi seviyorum" diyebiliyorum.Ben onları kucağıma oturtup, öpüp kokluyorum. Oğlum kocaman oldu ANNE.Kucağıma sığmayacak kadar büyüdü. Askerlik çağı geldi geçiyor.Ama bilki ANNE hala dizimde yatıyor, kucağıma oturuyor.kokusunu içime çekiyorum "yavrum" dediğim zaman bedenim titriyor.Ve benim oğlumla konuşacak, oturup dertleşecek onu sevip koklayacak vaktim hep var.
Kızımda büyüdü ANNE. Gelinlik çağa geldi. Senin bana hazırladığın gibi bende ona çeyiz hazırlıyorum."Rabbim hayırla kullanmayı nasip etsin " diyerek. Onu sevgimle doyuruyorum. Yüreğine girip onu paylaşıyorum.onun saçlarını tararken bir teli yere düşerde incinir diye korkuyorum. Sahi sen benim saçımı tararken çekerdin.Niye ANNE? .Biliyormusun ben çocuklarımı hiç dövmedim.Çünkü sen beni döverken canım çok acıyordu. Şimdi yüreğimin acıdığı gibi.
Biliyormusun ANNE şimdi yaşıyor olsaydın bu yazdıklarımı sana söyleyemezdim.Sana böyle bir mektup yazamazdım.Seni üzmek istemezdim.yaşarken sana hiç söylemedim bunları, hiç duyurmadım feryadımı. Sen üzülmeyesin, sen kırılmayasın diye. Çünkü ANNEMdin. Hakkını ödeyemiyeceğim kutsal bir candın. Mutlak kırmışımdır kalbini, üzmüşümdür seni.Affet ANNE. İstediğim bir yudum sevgiydi. Sen mutlaka verdin ama ben hiç alamadım ANNE. Sevgine açım Kim senin gibi sevebilir, kim yerini doldurur ANNE.
Sana dair hatırladığım son anılar hastane odasında kaldı.Biliyordum aramızdan ayrılacağını ama hep başında kuran okuyup dua ediyordum yaşaman için.Sana bakmamın bana ezıyet olduğunu söylüyordun.Olurmu ANNE olurmu hiç.Sen yıllarca bana bakmıştın,helal sütünle doyurup onca yaşa getirmiştin.sıra bendeydi ANNE, sıra bende.Şimdi sen benim bebeğimdin.Seni doyurmak, seni yıkamak, seni temizlemek, sana bakmak benim görevimdi.Biliyorum hakkını ödeyemiyeceğimi ama olsun Rabbimin katında belki karşıma gelir. Ve o an beni yanına çağırıp helalleştığimiz o an. ANNE biliyormusun ben hala o anda yaşıyorum. Kollarımın arasında Hakka yürüdüğün o anda. Ama kimseler bilmiyor ANNE. Gözümün nuru, yıllarımın hasretı kollarımda cansız bedenın ve ben tek başına hastane odasında.Üşüyorum çok üşüyorum ANNE. Sarıl bana ısıt yüreğimi ne olur ANNE. Hala kollarımdaki o halin gözlerimin önünde.bir masak gibi bir varmış bir yokmuş.......... işte bitti ömür, kurtuldun yaşam kıskacından.Rahatmısın anacığım, rahatmısın gittiğin yerde.Dualar yolluyorum sana alıyormusun ANNE.
ANNEM nurlarda yat. Ben seni hep rahmetle anıyorum. Bakma bu deli kızının dediklerine.Bazen böyle kendi kendine konuşur işte. Söz veriyorum ANNE bir daha sana mektup yazmıyacağım. Sen üzülme sen kırılma diye herşeyi içimde yaşıyacağım. O kavuşma gününde sana hasretle ANAM diye sarılacağım.
