İki Simge...İyilik ve Kötülük

İKİ SİMGE

Yaşlı kızıldereli reisi kulübesinin önünde torunuyla oturmuş,

az ötede birbiriyle boğuşup duran

iki kurt köpeğini izliyorlardı.

Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı

ve oniki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli

o köpekler dedesinin kulübesi önünde

boğuşup duruyorlardı.

Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu,

yanından ayırmadığı iki iri kurtköpeğiydi bunlar.

Çocuk, kulübeyi korumak için

bir köpeğin yeterli olduğunudüşünüyor,

dedesinin ikinci köpeğe neden ihtiyacı olduğunu

ve renklerinin

neden ille de siyah ve beyaz olduğunu

anlamak istiyordu artık. O merakla,sordu dedesine:

Yaşlı reis,

bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.

- "Onlar" dedi, "benim için iki simgedir evlat.

" - "Neyin simgesi" diye sordu çocuk.

- "İyilik ile kötülüğün simgesi.

Aynen şu gördüğün köpekler gibi,

iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur.

Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm.

Onun için yanımda tutarım onları.

Çocuk, sözün burasında;

'mücadele varsa, kazananı da olmalı' diye düşündü

ve her çocuğa has, bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:

- "Peki" dedi. "Sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?

" Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa.

- "Hangisi mi evlat?

BEN,HANGİSİNİ İYİ BESLERSEM!"