Tıp fakültesini yeni bitirmis, pratisyen hekim olarak
ilk görev yaptigim yere, Konya'ya baglı bir beldenin
saglik ocagina gitmistim. Genctim, bekardim.
Kücük bir beldeydi gittigim yer.
ilk gece bir eve misafir olmustum. Tren istasyonunun
hemen yaninda bir evdi. Aksam yemeginden sonra
caylarimiz gelmis, sohbetler edilmisti. Üzerimde yol
yorgunlugu, geldigim yeni yerin yabanciligi vardi.
Saatler ilerliyor, agir bir uyku beni içine cekiyordu.
Ev sahibine bir sey de diyemiyordum. Bir müddet daha
gecti; yine bir hareket yoktu.
Evin büyügü olan büyükanneye sIkIlarak: "Annecigim,
sizin buralarda kacta yatiliyor?" dedim. Büyükanne:
"Evlâdim treni bekliyoruz. Az sonra tren gelecek, onu
bekliyoruz" dedi. Merak ettim, tekrar sordum: "Trenden
sizin bir yakininiz mi inecek..Büyükanne:"Hayir
evladim, bekledigimiz trende bir tanidigimiz yok.
Ancak burasi uzak bir yer. Trenden buralarin yabancisi
birileri inebilir. Bu saatte, yakinlarda, isigi yanan
bir ev bulmazsa, sokakta kalir. Buralarin yabancisi
biri geldiginde, isigi yanan bir ev bulsun diye
bekliyoruz.
Konya Ovasi'nda ya da bir baska yerinde
Türkiye'nin, trenden inen yabancilar için "isigi yanan
evler" yerinde hâlâ duruyor mudur? Yabancilar, yorgun
bedenlerini yün yataklarda dinlendirmeye devam
ediyorlar mi? Ac bir köpegin önüne bir kap yemek
birakan kadinlar yasiyorlar mi? Kuslara yuva yapan
mimarlar sahi simdi neredeler? Bu güzel insanlar,
atlarina binip gitmisler.
Bizler, atlarina binip giden
güzel insanlara sahip bir medeniyetin yetimleriyiz.
Cekip gidenlerin doldurulmamis bosluklarinda savrulup
duran yoksullariz. sair öyle diyordu: "Güzel insanlar,
güzel atlara binip gittiler." simdi bu güzel insanlar,
neden ve nasil atlarina binip gittiler? Onlari ne
yildirdi da bir daha dönmemek üzere, sessiz sedasiz
gittiler? Ey güzel yurdumun güzel insanlari!
Neredesiniz?
