Bir kadın ölüm döşeğinde yatıyormuş.Üzerinde kırmızı bir elbise.Son olarak kızını görmek istemiş.Kızını yanına çağırtmış ve anlatmaya başlamış."Kızım sana anlatacaklarımı iyi dinle ve benim düştüğüm hayata düşme.Ben bugüne kadar hep sizler için yaşadım,kendim için hiç bir şey istemedim.Sen asla bu hataya düşme;önce kendini düşünmelisin.Ağabeylerin evlendi,şimdi eşlerine üzülüyorum;çünkü ağabeylerinide baban gibi yetiştirdim.Her istedikleri ayaklarına gelsin istiyorlar ve yengenlerde benim gibi artık.Kızım asıl ben dün öldüm.Baban başucuma geldi ve 'Ben sensiz ne yaparım,bana kim bakar?'dedi;ama paylaştıklarımızı,sevgimizi söylemedi.Demekki beni sadece baktığım için sevmiş.Evet kızım,ben dün ÖLDÜM.Kız sormuş:"Anne bu elbise yenimi?Hiç görmemiştim."Kadın,"Hayır kızım, bunu seneler önce aldım.Fakat baban,'Sen gençmisin,nasıl giyeceksinbunu?'deyip,bütün hevesimi söndürmüştü ve baban her zaman bunu yapardı.Bende sandığa kaldırmıştım.Bak kızım!Sen sen ol;kimse için yaşama hayatını,kendin için yaşa.Ben bugüne kadar hiç yaşamadım,ama son kez kendim için bir şey yapmak istedim ve bu elbiseyi giydim.Belki yakışmadı,belki çok çirkin oldum;ama kendim istedim kızım ve giydim."Kadın bu sözleri söyledikten sonra ölür.Kendimiz için bir şeyler yapalım bize ikinci bir hayat vadedilmiyor.Bu hikaye benim çok hoşuma gitti ve sizlerle paylaşmak istedim.Bundan üç ay önce hastalığım meydana çıkınca annem ,babam,eşim çocuklarım,kardeşlerim biz ne yaparız dedi.Ama hiç kimse bu genç yaşında böyle olmamalıydı haketmedi demedi.sadece bir tek insan "ELELE VERİP bütün zorlukları atlatacağız "dedi.Burdan o insana KUCAK DOLUSU SEVGİLER İYİKİ VARSIN ANNECİĞİMMM.