KüÇüĞüm ...

KÜÇÜĞÜM
Aynı sokakta oturuyorduk.Her gün bir kızla geliyordu eve.Adı ESRARENGİZ’Dİ herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi.Fakat kimse gerçeği bilmezdi.Kirli sakalları vardı. Yeşil gözlü kumraldı. Mahallenin kızları hayrandı ona bense nefret ederdim. Hiç kimseyle konuşmaz, sadece gelir geçerdi.Bir gün onunla yolda karşılaştık.Çok güzel bir yüzü vardı.ama yine de onu sevmiyordum.Fakat o çok farklıydı… Gece boyunca
lambası yanardı.
Uyumak yerine onun evini seyrediyordum,onu sevmediğim halde her şeyiyle ilgileniyordum. Yavaş yavaş onu gözlemeye başladım, o an anladım ki hep kendimi kandırmışım,ona karşı hissettiğim sevgiymiş. Artık o eve gelmeden uyuyamıyordum. Yanına gelen kızları kıskanırdım. Onunla karşılaşmak için
Kapıda dururdum.
Onu yine yolda gördüm bana göz kırptı yanımdan geçerken onu çağırdım. Acelem var “KÜÇÜĞÜM” dedi. Bana aramızdaki yaş farkını hatırlatmıştı. Eve gidip sabaha kadar ağlamıştım. Karar verdim, ona aşkımı ilan edecektim. Yolunu gözledim.
Bir gün onu gelirken gördüm. Peşine düştüm o eve girdi. Biraz bekledikten sonra kapıyı çaldım. Açtı “ne var KÜÇÜĞÜM” dedi.SENİ SEVİYORUM dedim. Gülümsedi. ”EVET” dedi. Ne evet dedim,konuşmadı. Koşarak dışarı çıktım. Bir ay boyunca evden çıkmadım. Bir gün kızlarla konuşurken ambulans geldi,onun evine girdi. Sedye ile onu dışarı çıkardılar. Önümüzden geçerken;bende seni KÜÇÜĞÜM dedi ve gözlerini yumdu. Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu… Ağlayarak koşmaya başladım. Akşama kadar sokakta gezdim. Göz yaşlarım durmadan akıyordu. Sonra eve geldim. Annemler ondan bahsediyorlardı. Sevdiği bir kız varmış. Ailesi evlenmesine izin vermeyince kız evden kaçmış. Sokak serserileri onu öldürmüş. Eve getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış. Kimi sevdiyse ölmüş. Çok sevip acı çekmiş. İntihar edip hastaneyi aramış. Polisler evin duvarında KÜÇÜĞÜM yazısını bulmuş; KÜÇÜĞÜM sende ölme yazıyormuş bende seni sevdim. Sevdiklerim gibi sende ölme diye ben
Öldüm KÜÇÜĞÜM…