Komşuların en güzeli

KOMŞULARIN EN GÜZELİ

O, Veda Tepesi’nden dolunay gibi görünüverdiğinde kadın-erkek, genç-yaşlı, çoluk-çocuk uçarcasına koştular. Yolun iki yanına dizilip büyük bir coşkuyla karşıladılar onu. Sevinçten içi içine sığmıyordu Medinelilerin.
Önce, hep birlikte, Peygamber Efendimizin (s.a.s.) evinin yapılacağı yeri belirlediler. İnşaata en yakın ev Ebu Eyyub el-Ensari’nin (r.a.) evi idi. Bu nedenle Peygamberimiz (s.a.s.), evi yapılıncaya kadar onun evinde kalma kararı aldı.
Ebu Eyyub el-Ensari'nin komşusu Neccaroğulları idi. Neccaroğullarının küçük kızları, Efendimiz ile komşu olacaklarına çok sevinmişlerdi. Peygamber Efendimizin (s.a.s.) oraya doğru geldiğini görünce ellerindeki deflerle karşıladılar onu. Ve

"Neccar oğullarının kızlarıyız biz!
Ne hoştur komşuluğu Muhammed'in."

diyerek şarkılar söylediler.
Allah’ın Resulüne olan sevgilerini ve onunla komşu olmaktan dolayı yaşadıkları sevinci böyle gösterdiler.

Peygamber Efendimiz (s.a.s.) yanlarına gelince durdu. Gülümseyerek onlara,
—Beni seviyor musunuz, diye sordu.
Onlar da hiç tereddüt etmeden
—Evet, ey Allah’ın Peygamberi, diye cevap verdiler.

Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (s.a.s.) onlara şöyle karşılık verdi:
—Allah biliyor ya vallahi ben de sizleri seviyorum!
Vallahi ben de sizleri seviyorum!
Vallahi ben de sizleri seviyorum!

Sevinçlerini kat kat artıran ne büyük bir müjde idi bu onlar için!..

Neccaroğulları’nın küçük kızları kim bilir belki de sabaha kadar heyecan ve sevinçten uyuyamadılar. Ve kim bilir belki de ahirette de Efendimize (s.a.s.) komşu oluruz sevinciyle gözlerini dahi kırpmadılar.
Eklenti 1384
Musa Mert

Diyanet Çocuk Dergisi, Temmuz 2013, sayfa: 6,7.