4.Sınıf İslam Dini Dostça ve Kardeşçe Yaşamayı Öğütler

İslam Dini Dostça ve Kardeşçe Yaşamayı Öğütler

İslâm dini insanların birbirini sevip saymalarını, dostça ve kardeşçe yaşamalarını amaç edinmiştir. Namaz, oruç gibi ibadetler de insanlar arasındaki sevgi ve dostluk bağlarını güçlendirici niteliklere sahiptir.
Ayet ve hadislerde Müslümanların kardeş oldukları vurgulanmaktadır:
“Müminler ancak kardeştirler, öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin. Allah’a saygılı olun ki size merhamet edilsin.” (49/Hucurât suresi, 10)
“Bir Müslüman, kardeşinin ihtiyacını yerine getirirse Allah da ona yardım eder; bir başkasının sıkıntısını giderirse Allah da ona karşılık kıyamet gününün sıkıntılarından birini giderir. Bir kişi kardeşinin ayıbını örterse Allah da kıyamette onun ayıbını örter.” (Buharî, Mezalim, 3, İkrah, 7)
İslâm dini kardeşlik konusuna o kadar önem vermiştir ki, iman etmeyi birbirini sevme ile ilişkilendirmiştir: “Allah’a yemin ederim ki iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de gereğince iman etmiş olmazsınız.” (Müslim, İman, 93/54)
“Hiçbiriniz kendisi için arzu ettiğini kardeşi için de arzu etmedikçe iman etmiş olmaz.” (Buharî, İman, 1)
Bir başka hadiste ise Müslümanlar tek bir vücuda benzetilmiş, o vücudun bir organı rahatsız olunca diğerlerinin de aynı şekilde rahatsızlanacağı dile getirilmiştir. (Buharî, Edeb, 27)
Müslümanları birbirinin dostu kabul eden İslâm, onların olumlu işlerinde yardımlaşmalarını özellikle istemektedir. “İyilik etme ve Allah’a saygınızı göstermede (takvada) birbirinizle yardımlaşın, günah işlemek ve düşmanlık etmek hususunda birbirinize yardım etmeyiniz.” (5/Mâide suresi, 2)
“Allah’a karşı saygılı Müslümanlar, bollukta da darlıkta da Allah için servetlerini harcarlar, öfkelerini yenerler, insanların kusurlarını affederler. Allah muhsinleri (iyilik edenleri, kulluklarını güzel yapanları) sever.” (3/Âl-i İmrân suresi, 134)
Müslümanların kardeşliği üzerinde ısrarla duran İslâm bütün insanların kardeş olduğunu da ifade eder. Nitekim Kur’an bütün insanlığa hitap etmektedir. Birçok ayette “Ey insanlar!”, “Ey Âdem’in çocukları!” şeklinde söze başlanmaktadır. Böylece bütün insanların tek bir ailenin üyeleri, birbirlerinin kardeşleri oldukları belirtilmektedir. Ulus, kabile, ırk, renk vb. bakımlardan hiç kimsenin diğerine üstünlüğü olmadığı bildirilmektedir.
İslâm, yardımlaşmanın da sadece Müslümanlarla sınırlı bırakılmayıp bütün insanları içine alacak şekilde yaygınlaşmasını öğütlemektedir. Dinimiz, yakınımızda yardıma muhtaç fakat Müslüman olmayan komşular varken onları atlayarak uzaktaki Müslümanlara yardım etmeyi hoş görmemiştir.
Birey olarak büyük varlık bütününün bir üyesi olduğumuzu unutmamalıyız. Evimiz, sınıfımız, mahallemiz, köyümüz, ilçemiz, ilimiz, ülkemiz, dünyamızla büyük bir bütünüz. Birbirimizi gözetmeliyiz. İyiler, güzeller, kuvvetliler ve sağlıklılar kadar kötüler, zayıflar, özürlüler de bizimdir. Onlar da bizim gibi Allah’ın kuludurlar. Allah’ı sevdiğimiz için onları da sevmeliyiz. Onlara daha iyi olmaları için yardım etmeliyiz. Birbirimizi sevdiğimizi böyle gösterebiliriz.
“İslâm nedir?” diye sorana peygamberimiz, “İslâm güzel ahlâktır.” der. O kişi, “Ey Allah’ın elçisi! Güzel ahlâk nedir?” diye sorunca da şöyle yanıt verir: “Sana darılan, seninle ilişkiyi kesen kimse ile barışmandır, sana vermeyene vermendir, sana eziyet edeni hoş görüp affetmendir.” Bu ahlâk anlayışı toplumda güzelliklerin, iyiliklerin artmasını sağlayacaktır.


alıntıdır