Annem

MENDİLSİZİM......

Çocukluk günlerimin mavisi

Hiç vurmadı yüreğime,

Sensizliğin siyah beyaz ezikliği

ve eksik gölgenin altındaki

kimsesizliğimi bildim Anne....

İçimde hâla yokluğunun karanlığı

Yüreğim gözyaşlarıma gebe,

Mendilsizim....ağlayamam Anne.

Korkularım yaralı bir yelken

kendi yalnızlığımın denizinde,

Sen hiç yoktun ki Anne

Sensizlikti benim olan

ve hep sıcak kanıyor içimde yaram...

Tutabilseydim hıdırellez ellerinden

İçime çekebilseydim cennet kokunu

Belki şimdi bir yara gibi

Hissetmezdim yokluğunu.

Acılarımı bir ayaz vakti

Çocuk gözlerimde saklamayı öğrendim ya;

Ogünden beri üşüyorum

Biliyor musun Anne....